tag:blogger.com,1999:blog-68138422707777684562024-03-13T10:36:06.811-07:00Arka ArkayaReysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.comBlogger85125tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-5590609817779980232012-10-25T05:55:00.001-07:002012-10-25T05:55:16.796-07:00Moyra Davey_Woman of Letters <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="300" mozallowfullscreen="mozallowfullscreen" src="http://player.vimeo.com/video/41010817" webkitallowfullscreen="webkitallowfullscreen" width="400"></iframe>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-30172965127956932722011-12-30T04:36:00.000-08:002011-12-30T04:43:12.267-08:00Chuck Close, Beatriz Milhazes_'What is Painting'<object width="480" height="360"><param name="movie" value="http://www.moma.org/embed/audios/embed/49/984"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="wMode" value="opaque"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.moma.org/embed/audios/embed/49/984" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" wmode="opaque" width="480" height="360"></embed></object><br /><br /><object width="480" height="360"><param name="movie" value="http://www.moma.org/embed/audios/embed/49/988"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="wMode" value="opaque"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.moma.org/embed/audios/embed/49/988" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" wmode="opaque" width="480" height="360"></embed></object>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-83083938297926509742011-12-28T02:44:00.000-08:002011-12-28T02:45:40.386-08:00Détourned Painting<span class="Apple-style-span" style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: Tahoma, Helvetica, Arial, Geneva, Swiss, SunSans-Regular; letter-spacing: 1px; -webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; ">Asger Jorn</span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Times; font-size: medium; "><h1 style="color: rgb(105, 105, 105); font-style: normal; font-weight: lighter; font-size: 10pt; font-family: Tahoma, Helvetica, Arial, Geneva, Swiss, SunSans-Regular; text-decoration: none; ">Exhibition catalogue, Rive Gauche Gallery (May 1959)</h1><h5 style="font-weight: normal; font-size: 8pt; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, Geneva, Swiss, SunSans-Regular; "><span style="color:#696969;">Translated by Thomas Y. Levin</span></h5><h4 style="color: black; font-weight: normal; font-size: 10pt; font-family: Arial, Helvetica, Verdana, Geneva, Swiss, SunSans-Regular; "><span style="color:#696969;"><b>Intended for the General Public – Reads Effortlessly</b></span></h4><blockquote><h4 style="color: black; font-weight: normal; font-size: 10pt; font-family: Arial, Helvetica, Verdana, Geneva, Swiss, SunSans-Regular; ">Be modern,<br />collectors, museums.<br />If you have old paintings,<br />do not despair.<br />Retain your memories<br />but détourn them<br />so that they correspond with your era.<br />Why reject the old<br />if one can modernize it<br />with a few strokes of the brush?<br />This casts a bit of contemporaneity<br />on your old culture.<br />Be up to date,<br />and distinguished<br />at the same time.<br />Painting is over.<br />You might as well finish it off.<br />Détourn.<br />Long live painting.</h4></blockquote></span>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-51121340418671152772011-11-30T03:46:00.000-08:002011-11-30T03:53:08.972-08:00Fotograftan Tuvale"Işık ve renk ise bu cografyaya dair bir anlatım biçiminin olabilirligi üzerine düşünmemizin dogal sonucudur. Fotograf öncellikle belgeleyici bir araçtır. An'ı ortak bellegimizin arşivlerini oluşturacak şekilde dondurur. Esasında, fotografın kaydettigi, biçim degil, ışıktır. Sinemadan başlayarak, çagın teknolojisinin bu fotografik görüntünün üzerine yapıldıgına dikkat ederek, çagın ikonaları olan TV ve bilgisayarın kendi başlarına ışık kaynagı nesneler olduklarını söyleyebiliriz. Yapay teknolojil ışık yanılsamasının izlerini Hafriyat resimlerinde bulmak mümkündür. Bu Cezanne'cı yaklaşımın kurguladıgı, resmin astarına giden derinligin, resmin boyalı boyalı yüzeyini tuvalin önüne itmesiyle benzerlik kuran, Şeker Ahmet Paşa'nın fotografa bakarak boyadıgı peyzajlara da yakın olan bir tavırdır."<div>Gürsoytrak</div>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-1913173054371737692011-04-24T03:45:00.000-07:002011-05-15T05:05:52.559-07:00'Fuar Portreleri Çekiyorum' / 'I make more or less a portrait'<div style="text-align: center;"><br /></div><a><i><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-size:large;"><b>'Art Sphere Istanbul' _ Gabriele Heidecker ile Söyleşi</b></span></i></a><div><a><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></a></div><div><a><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTJ_KtAmIz73mRdaPHx1pib3_x219qTPmVxb1UfXkn3tWJ7m5dCVKb0SssFspPUvmisjNWqVqSb1LNjboVnevc6Ij0M3-fQjcGDoyjRKoCLJWYskvO-JvftqT0UlfLTbrVCKCYs9_31M-K/s400/DSCF3997.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5599114810501962898" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Metropol kent ortamındaki en yaygın sanat mecralarından biri olan fuarlar, bugün küreselleşmenin bir başka boyutunu temsil ediyorlar. Bu mekanlar sanatçının ve sanatın görünürlüğünü pekiştirdiği oranda metropolleri de markalaştırmakta. Yerli ve yabancı sanat severleri, basını kendine doğru çekmekte. Bu sebeple bu alanlar çok katmanlı bir yapıya sahip olurken pek çok kahramana da ev sahipliği yapmaktadır. Bir taraftan büyük koleksiyonerler öte yandan galericiler ve tabii çılgın boyutlardaki sanat talebi.. Üstelik hiç beklemediğiniz bir anda sahnede ülke çapındaki önemli isimler de belirebilir. Hal böyle olunca yükselişte olan fuarların sayısı gittikçe daha da artmakta… Gabriele Heidecker de bu fuar fenomenine yakından ilgi duyan hatta tam de göbeğinde yer alan Berlinli bir sanatçı. Yaklaşık on yıldır bavulunu kapıp Art Basel, Art Basel Miami Beach, Frieze, Fiac gibi pek çok önemli fuarı gezdigi gibi Asya kıtasına yayılmış fuarları da kaçırmıyor.. Şu günlerde Pg Art Gallery’de 'Art Sphere Istanbul' isimli sergisini açan sanatçı Contemporary İstanbul’u da atlamıyor ve fuardan bize geriye kalanları hatırlatıyor…</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Gabriele’nin fotoğraflarında fuar alanlarındaki kalabalıktan manzaralarla karşılaşıyoruz. Peki bütün bu kaos içinde insanlar nasıl bir deneyim yaşıyor ya da neyi arıyorlar ? Sanat piyasasının kendisini sanat eserine dönüştüren Gabriele ile konuşma fırsatını yakaladığımda, fuar ortamları ve işleri ile ilgili birkaç soru sordum:</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(0, 0, 238); -webkit-text-decorations-in-effect: underline; font-family:Georgia, serif;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIotsjYE9lT7yiPAqchE4QTczCYVA_Iy899ZiDx0al_jZ9AFa-TMlhoqRq3x-wu_yWZlOfMdTAv15jTOPLMtgNsVJag59Yk9pX1HUS1snqdF9dA0Khjrknm0t4xBfru17_5e94Jhvxv4N/s400/2G5V0799.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5599122536756007250" style="display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 267px; height: 400px; " /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(0, 0, 238); -webkit-text-decorations-in-effect: underline; font-family:Georgia, serif;"><br /></span></span></span></div><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><i>Genel bir soruyla başlayalım.</i></span></o:p></span><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><i> Fuarları nasıl değerlendirdiğinizi merak ediyorum. Sizce fuar alanları kültürel bir temsiliyet mi? Yoksa globalleşmeyle beraber kültürlerarası bir geçişkenlik<span style="color: rgb(31, 73, 125); "></span>mi söz konusu?</i></span></span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Fuarlar sanat dünyası için büyük ve önemli bir olgu olsa da biraz da gösteri alanlarını çağrıştırıyor. Onlar sayesinde bütün dünyadaki sanatsal tavırlar aynı platformda bir araya gelebiliyor. Ve yine onlar sayesinde şehirler markalaşabiliyor. Ancak gezdiğim farklı kıtalardaki fuarlarda görüyorum ki her fuarda gün geçtikçe artan bir yabancı kültür etkisi var. Bu bir aradalık yani farklı sanat anlayışlarının birbirleriyle eriyişi, yeni bir nefes alanı açıyor sanat piyasasında.</span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Ayrıca Asya kıtasındaki bir fuar yöneticisinden öğrendiğim kadarıyla fuarlar yalnızca sanat eseri satmaktan öte bir şeyi temsil ediyor onlar için. Söylediğine göre, bu alanlar insanların sanat eserine nasıl bakacaklarını, onu nasıl değerlendiceklerini öğrendikleri bir yer.. </span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div></span><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span><!--StartFragment--><p class="MsoNormal" style="margin-bottom:0cm;margin-bottom:.0001pt;mso-pagination: none;mso-layout-grid-align:none;text-autospace:none"><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Fotoğraflara baktığım zaman görüyorum ki sizi asıl ilgilendiren fuar olgusu değil de daha çok içinde olup bitenler.. Sanat eseriyle izleyicinin karşılaşması mesela.. Bu buluşmayla ilgili neler diyebilirsiniz?</span></span></i><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Georgia;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><o:p></o:p></span></span></i></p> <!--EndFragment--> </span></div><div style="text-align: left;"><span lang="TR" style="font-family:Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">İzleyicinin farklı pek çok stantta karşılaştığı sayısız sanat eseri var. Her izleyici yapıtın karşısında kendi beden dilini kullanıyor, farklı zihin yolculuklarına çıkıyor. Bütün bu öznel anlara tanık olmak hoş.. Ben ise, aynı zamanda bir izleyici olarak, yapıtların çoğunun yansımalarının diğer işlere aks ettiğini görüyorum. Böylece yeni bir imaj ortaya çıkıyor. Bu tipik bir buluntu nesne benim için.</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Arial;"><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></i></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Arial;"><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><span class="Apple-style-span" style=" font-style: normal; color: rgb(0, 0, 238); -webkit-text-decorations-in-effect: underline; font-family:Georgia, serif;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi04QR99HiFedFX1DHHWNnkFXp9aFtk6YToyeaX3yE4SgT6UV7P0-vxTeh4X-rNAhV9R6BZaaoNJlJgbklJXuebZv3zGYVPcpnwBtz1skJcHwoJkfSPYhNgeWvFy3rHn7_rEzYkicmvKAW7/s400/2G5V0344.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5599122534869938626" style="display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 263px; " /></span><br /></span></span></i></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Arial;"><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">İşlerinizde iki dünyanın karşılaştırılmasına tanık oluyoruz. Biri sanat eserleri ile bezenmiş kurgusal bir mekan, diğeri de burada olup biten gerçek yaşam. Fotoğraflarınızda sanat eseri ile kurduğunuz kurgusal ilişki nedir?</span></span></i></span></div></span><div style="text-align: left;"><span lang="TR" style="font-family:Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Benim işlerimde asla başka bir sanatçının eserinin bütününü göremezsiniz. Ya da fotoğraflarım asla merkeze yalnızca bir yapıtı almaz. İşlerin belli bir bölümünü görürsünüz ve bu detaylar etraftaki diğer elemanlarla ilşkilendirilmiş olurlar.Yani meslektaşlarımın sanat eserleri benim işimde birer fuar aktörleri olarak belirirler. Hareket halindeki insanlar gibi.. Fuar alanındaki tüm unsurlar, fotoğraflarımda kendi aralarında yeni anlamlar oluşturan birer sembole dönüşmekte. Örneğin bazen, diğer yapıtlarla kurduğum kurgusal ilişki çok açık görülebilirken bazen de bir o kadar saklı kalabiliyor. Eve gidip üstünde düşündüğüm zamanlarda yani fotoğrafa tekrar tekrar baktığımda birden bire anlamlar su yüzüne çıkmaya başlıyor. İşte bu yüzden bu üretim süreci bilinçsiz bir farkındalık halinin sonucu.</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(0, 0, 238); -webkit-text-decorations-in-effect: underline; font-family:Georgia, serif;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBL6uyT2Cun9xKMpige8ggcNGh3uKVGqKoC2NfZQkIgH7bIj_iQX0z013W_-a_-BuDR6QSCYRVcSLJ7rb0wl8vGYNBThlPCol7VwPbsrKOhLo2zoujLT_8eFRySY5g4ZDMz5t1m9KTbGxr/s400/Screen+shot+2011-04-24+at+2.42.12+PM.png" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5599114805292523618" style="display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 266px; height: 400px; " /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(0, 0, 238); -webkit-text-decorations-in-effect: underline; font-family:Georgia, serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">İsterseniz fotograflarımdan biri üzerine odaklanalım ve size bana asıl çekici gelenin ne olduğunu anlatayım: Kader Attia’nın ‘Childhood’ isimli işinin görüldüğü fotoğrafa bakalım. Burada çocukların oynamayı sevdiği bir kaydırağın ufak bir bölümünü görüyoruz. Fotoğrafın en ön planında iki erkek gölgesi ve onların ortasında beliren pembe kaydırağın arkasında da kırık camların üzerinde duran bir kadın imgesi ile karşı karşıyayız. Burada benim için önemli olan şey sanatçının işinin ne anlama geldiği değil de onun etrafında olup bitenlerdi. Sanatçı çocukluk dönemine ait nostaljik, mutlu bir atmosfer oluşturmuştu ben ise, bu durumdan gizli ve belki de suça dayalı yeni bir görüntü yakalamıştım: Yüzlerini görmediğimiz bu iki erkek gölgesi sanat yapıtının arkasındaki kadını mı gözetliyordu?</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Peki ya siz fuar alanlarında kendinizi insanları gözetliyormuşsunuz gibi hissediyor musunuz?</span></span></i><!--EndFragment--><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span></div></span><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Hayır, bence etrafımdakileri gözetlemiyorum. Ben sadece fark ediyorum ve ‘ Aman Tanrım! Bunu çekmeliyim’ diyorum. Zaten en başta buluntu nesne demem bu yüzdendi. Bulduğum anı kaydediyorum. Zaten belli bir süreden sonra, fark ettim ki her fuarın tadıyla, kokusuyla kendine has bir karakteri var. Ben de bu farklı nosyonları yakalayabilmek adına fuar portreleri çekiyorum.</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"> </div></span><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span><!--StartFragment--><p class="MsoNormal" style="margin-bottom:0cm;margin-bottom:.0001pt;mso-pagination: none;mso-layout-grid-align:none;text-autospace:none"><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Tıpkı fuar alanlarındaki izleyiciler gibi biz de sizin fotoğraflarınıza baktığımızda izleyiciyiz. Bir anlamda objektifinizden çıkmış diğer izleyicileri dikizliyoruz. Sizce fotoğraflarınıza bakarken kendimizi onlarla ne ölçüde özdeşleştiriyoruz ?</span></span></i><i><span lang="TR" style=" ;font-family:Georgia;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><o:p></o:p></span></span></i></p> <!--EndFragment--> </span></div><div style="text-align: left;"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Ben aslında izleyicinin kendini diğer izleyicilerle özdeşleştirdiğini düşünmedim. Ama sanat eserine böyle bir bakış sürecinde bence insanlar sanat eserinin ne ifade edebileceğinin daha bir farkına varıyorlar. Dekoratif bir nesne ya da zenginlik göstergesi olarak değil de, iyi bir işin içinde gizlediği anlamı bulmaya yönelik bir bakıştan söz ediyorum.</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"> </div></span><div style="text-align: left;"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Tüm bu fotoğraflarınız aynı zamanda bir fuarlar yakın tarihini de oluşturuyor gibi... Sanat pratiğiniz için kayıt tutma, envanter oluşturma ve belgeleme ne ifade eder ?</span></i></span></div><div style="text-align: left;"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Evet, fuar alanlarında çekmiş olduğum kareler bir çeşit belge niteliğinde. Hatta belgelemek benim pratiğimdeki en önemli unsurdur desem yanlış olmaz. Ancak şunu da belirtmeliyim ki bu süreç gerçekten çok öznel bir bakış aracılığıyla ortaya çıkıyor. Bir yandan durumları yorumlarken bir yandan da onların ne anlama gelebileceklerini sorguluyorum. Yani etrafta olup bitenler, yalnızca bir olaylar zinciri değil de sanki bir sahne oyunundan çeşitli manzaraları temsil ediyor. Yaşadığın döneme ve ait olduğun kültüre dair ipuçları veriyor. En güzeli de belirli bir kültüre ait insanların sanatla buluştuğunda nasıl tepkiler verdiğine tanık olmak. Bu yüzden ben sadece aracı olmaya çalışıyorum ve bir şeyler yakalıyorum.</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpfTtFQAsaLRfxOJ6US6TEaHyi-G4pII-4e42SY6YZY0VUIfJY-Nuy2iGdMR14H2e_RaIa3h8P2-BEDiC9RFVk-7w1a7RLVBjgDE3dxSc81pkp1_dpcWifRKT0ibXvBn52rbawheC1TkLv/s1600/IMG00251-20110422-1738.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpfTtFQAsaLRfxOJ6US6TEaHyi-G4pII-4e42SY6YZY0VUIfJY-Nuy2iGdMR14H2e_RaIa3h8P2-BEDiC9RFVk-7w1a7RLVBjgDE3dxSc81pkp1_dpcWifRKT0ibXvBn52rbawheC1TkLv/s400/IMG00251-20110422-1738.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5599114805347217314" style="display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px; " /></a></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"> </div></span><div style="text-align: left;"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Fotograflarınız sanki bir ‘puzzle’ın parçalanmış hallerini hatırlatıyor. Sanki her detay bütündeki bir kareyi temsil ediyormuş gibi. Ayakkabılar, çantalar, fuardaki mimari, yorulmuş insan tipleri ve tabi ki sanat eserleri... Sanat eseri yanında geçen manzaralar ve yakaladıgınız detaylar Roland Barthes’ın tanımladığı 'punctum' hissini yaratıyor. İzleyicinin fotograflarınızdaki detaylara takılmasının sebebi bu olabilir mi?</span></i></span></div><div style="text-align: left;"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Söylediğine katılıyorum ama şunu da belirtmeliyim ki bazen izleyiciyi o küçük detaylara yönelten benim. Örneğin, Paris’te Grand Palais’de Fiac fuarındaydım. Birden bire bir bayanın ayakkabısındaki taban dikkatimi çok çekti. Evet, bunlar Louboutin marka ayakkabılardı ve çok şık duruyorlardı. Ama beni asıl etkileyen şey tabii ki bundan fazlasıydı! Yıpranmış tabanında bir şekil oluşmuştu ve bu şekil bana antik zamanlardaki kadın sembollerini anımsattı. İşte bunu fark ettiğim an benim için bir ‘punctum’ anıydı. Fakat daha sonra, daha farklı okumalar da gerçekleştirdim: Fotoğraftaki ambianstan ötürü sanırım kadın da erkek de çok anlamlı duruşlar sergiliyorlardı. Ayrıca kadının yanındaki çanta da açıktı. Açık bir çantanın anlamı nedir biliyor musunuz? Bunuel’in filmlerini anımsarsak açık çantanın ne kadar davetkar, baştan çıkartıcı bir anlamı olduğunu hatırlayabiliriz…</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><p style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span lang="en-US"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">Today, in metropolita</span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="en-US"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">n cities, fairs—a symbol of globalization—play a prominent role in the art industry. Fairs not only emphasize the visibility of an artwork and an artist but also transform the city into a brand. Fairs attract national and international press and art enthusiasts. This is precisely why art fairs are evaluated to have complex structures where one can run into different actors of the art market. On this stage, one can witness the actors—art collectors, gallerists and of course the increasing art demand. Therefore, these upscale fairs are proliferating. Gabriele Heidecker, an artist from Berlin, is also very interested in the phenomenon of the art fair. After </span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">more than ten years</span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="en-US"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"> of visiting the leading fairs such as Art Basel, Miami Beach, Frieze and Fiac , she also doesn’t miss the fairs which have now started to form in Asia. </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"> </span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">It is in this context that Pg Art Gallery is proud to present the exhibition Gabriele Heidecker's ‘Art Sphere Istanbul’ where she is also showing photographs from Contemporary Istanbul 2009–2010. She reminds us of what is left behind the show…</span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">In Heidecker's photographs, we encounter scenes of a crowd from art fairs. Well, we can come up with this question then: What kind of experience the visitors are having or what exactly are they looking for?</span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">When I had a chance to talk to Gabriele, who transforms the art industry into an artwork, I asked a few questions about her works and the notion of art fairs. </span></span><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"> </span></p> <p style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>I</i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i> would like to ask you, how do you evaluate the art fair phenomenon outside of your works ? Do you think art fairs are a form of a cultural representation or</i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i> </i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>with the effects of globalisation, is it a case of inter cultural transference?</i></span></span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">Art fairs, which seem to make art equal everywhere, are definitely a phenomenon in the art world. More or less, this phenomenon is the big show of the art world, b the more I travel, I see how much influence of foreign cultures is visible. For example, there are some tactics, which give new blood to old structure, sthat means it has a refreshing aspect. We could say art fairs are like the vacations of the global villages. That means it is a symbol of a brand? for the city, but on the other hand, I can tell that for example in Asia, people visit art fairs differently. I learned from one of the director of art fairs that what they are doing is more than the art fair but educating people to look at art.</span></span></span></p><p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"></span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); ">So most probably, this interchange of what art is to be seen in different cultures and countries will create new forms of art and new behaviors.</span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>When </i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>I</i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i> </i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>look at your photographs, I notice that it is not the phenomenon of the art fair that really interests you but what happens inside.. For example, art's meeting with its viewer.. What can you tell us about this encounter?</i></span></span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">From different booths, there are many art pieces that the viewer encounters and every viewer has a different kind of body language, and experiences in front of the artwork. Me on the other hand, I am witnessing all these intimate experiences. Also as a viewer, I realize how artworks are making reflections to other art pieces: they are reflecting themselves covering the other image, which means, something more is coming out. And for me, this method is somehow like the classical method of ‘objet trouvé’. </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"> </span></p> <p lang="tr-TR" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>In your works, we are</i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i> witnessing the confrontation of two different worlds: The first one is the fictional one where we track the art works made by other artists and the other one where we find the real life. What is the fictional relationship between your work of art and the work of art that appears in your photographs?</i></span></span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">I can guarantee that you will never see the whole artwork of an artist in my photographs. It will never be depicted in total. You will track down only some part of pictures with parts of other people. That means, the art of my colleagues become part of a world of the actors in my work. It is as if you are looking at a stage. You discover your own image through the whole. These actors become symbols, which create a dialogue within and with each other. Sometimes we can notice immediately what the relationship is but sometimes it covers the meaning behind. When I am at home and I look at the pictures I start to create relations. So it becomes unconscious realization. Sometimes, a meaning is behind what I see. </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"> </span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">Let me show you one image from my book, to tell you what was attracting me: For example, you see the work named ‘childhood’ by Kader Attia.</span></span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">This is a pink slide, a simple toy for children. In the middle of two shadows of man, I saw this woman on the broken glass, so for me, it was much tougher than the only element of what the artist created. The artist created the memory of childhood and image of a happy kid, but here, behind the childhood stands a woman; shadows of these two men create a hidden, probably criminal-like atmosphere. What does that mean? Two men staring at the piece of art a</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); ">nd behind that piece of art, stands a woman.</span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><b><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><i>Do you think you are a voyeur at the art fairs?</i></span></span></b></p><p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><b><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><i></i></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); ">I am not peeping at them, I just see something and say: ‘ Oh my god!’. This is the way normally I am doing my discoveries and I am shooting my photographs. You cannot go to look for it. After a while, I feel the atmosphere of these art fairs. And each of them has a special taste, gout and also a perfume. Every fair has a character, therefore I make more or less a portrait.</span></p> <p style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>Looking at your work makes us </i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>feel like we are also viewers at the fair area. In a sense, we are peeping at the other viewers who appeared through your objective. How much do you think that the spectator of your work identify himself with the viewers of fair?</i></span></span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">I don’t think about that, but, I hope, that kind of viewing makes people more aware of what art can be. Not only a decorative thing, not only showing off the power of money. If it is a really good work, there must be some new meaning behind it. It can mean a lot more for the individual. </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"> </span></p> <p lang="tr-TR" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>It gives the impression that your photographs form a near </i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>art fair history... What is the meaning of inventory, documentation and records for your art practice?</i></span></span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">This kind of portraying the art fairs is probably documentation. Recording is my work. But this is very subjective kind of documentation. We both now that the pure ‘objective you’ never exist. I make an interpretation and at the same time I am trying to find out what this event can mean. Not only as a simple event but also as a stage play, which tells you a lot: about your time which you are living in, about your culture and the habits towards art. This is why these works definitely depict the relationship of people towards pieces of art. I try to be a medium. Towards me or through me I capture something.</span></span></span></p><p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>Your work reminds </i></span></span></span><span style="font-family:Didot;"><span lang="tr-TR"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><i>us of fragments of a puzzle. Every detail represents the whole: shoes, bags, architectural structures, tired people, workers of the fair and of course the artworks... All those details that you captured give an impression of ‘Punctum’ that Roland Barthes defines. Can this be reason why people appreciate those details?</i></span></span></span></p> <p lang="en-US" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><span style="font-family:Cambria;"><span style="font-family:Didot;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">Yes but sometimes I am leading those eyes to some little things, details, because so many aspects are open. For example, it was in Paris at Grand Palais that a sign on the sole of a woman’s shoe attracted me. Okay, we know that these shoes are from Louboutin and they are extraordinarily chic, but for me it was something else. This image at the sole of the shoe reminded me of an archaic symbol of a woman, so this was the moment! I took the photograph. For me this was the ‘punctum’. But later, I saw other aspects. It is a dialogue of a quite expressive woman and a quite expressive man and an open handbag. Do you know what an open bag means? If we remember Bunuel’s films, it would be correct to interpret an open handbag as an attracting, inviting object.</span></span></span></p> <p lang="tr-TR" style="margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in"><br /></p></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div></span><p></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span lang="TR" style="font-family:Didot;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> </span></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:36.0pt"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><i></i></span></p><span class="Apple-style-span" style="font-family:Didot;"><i><p style="text-align: left;margin-left: 0.5in; margin-bottom: 0in; "><br /></p></i></span><p></p> <!--EndFragment--> </div></div></span></div>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-4420549148356804852011-03-14T13:33:00.001-07:002011-04-04T03:47:44.187-07:00Masumiyet Müzesi Üzerine: Merve Ünsal ile Yazışmalar-Paylaşımlar<p class="mobile-photo"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJsgHrfO00B2CYQdYuQfmIfwuUmbyq52nEDiVurnqn9hld_eprDNTCuCqUqYH1i28NIeKXFiTlCjVS9CpBIOP-wQOPtFJHhqqeyClcjYi-Sq5i7Z0-CSpATWS_UESTZTf7oTUhMFlo7U2g/s1600/masumiyet-muzesi-orhan-pamuk-720166.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJsgHrfO00B2CYQdYuQfmIfwuUmbyq52nEDiVurnqn9hld_eprDNTCuCqUqYH1i28NIeKXFiTlCjVS9CpBIOP-wQOPtFJHhqqeyClcjYi-Sq5i7Z0-CSpATWS_UESTZTf7oTUhMFlo7U2g/s320/masumiyet-muzesi-orhan-pamuk-720166.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584036535551864114" /></a></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">21 Temmuz 2010</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Sevgili Merve;</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Senin Masumiyet Muzesi hakkındaki yazını okuduktan sonra benim için kitaba başlamak kaçınılmaz bir hal aldı. Yaz mevsiminin de etkisiyle zaten kendime<span style="mso-spacerun: yes"> </span>romanlardan<span style="mso-spacerun: yes"> </span>oluşan bir okuma listesi yapmıştım.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Şansa Dünya Kupası final maçını izlemek için gittigimiz bir arkadaşın evinde, salondaki kitaplar arasında Masumiyet Müzesi gözüme takıldı ve hemen elime alıp müzenin sayfalarını karıştırmaya başladım. Maç bittiginde sekseninci sayfaya gelmiştim bile ve ilk defa maçın bittigine sanırım üzülmüştüm.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Büyük bir hırsla okudugum bu kitabı, içimde durmadan yaşadıgım yogun sızı, ofke ve merhamet duygularının eşliginde bitirdim. Senin de yazında önceden belirtmiş oldugun gibi, özellikle bir kadın olarak,<span style="mso-spacerun: yes"> </span>kitabın deneyimlettigi yogun<span style="mso-spacerun: yes"> </span>duygulardan arınmak ve sadece üzerine düşünmek oldukça zor. Çünkü bu bir aşk hikayesi ancak bu hikayede kadın neredeyse tamamen edilgen.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kadının (Füsun) pasif olarak rol aldıgı erkek bakışlı br aşk hikayesi...<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Ancak Masumiyet Müzesi basit bir aşk hikayesi kurgusundan çok öte de aynı zamanda.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kitap, 75-85 yılları arasında Türk toplumunda bir aşk yaşayış şeklinini teşhir ediyor, Kemal’ın aşkı yaşayış şeklini: Aşkın dile gelememesi, saklanıp yasakça yaşanması hatta bilinç altının derinlerine itilmesi.. Kemal, tüm bastırmaya çalıştıgı duyguları<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Füsun’a dair olan her detayda yeniden saplantılı bir şekilde bulmaktadır. En büyük savunma mekanızması aslında Füsun’dan<span style="mso-spacerun: yes"> </span>bagımsız bir şekilde oluşturdugu, benim belki tik olarak adlandırabilecegim hareketleridır.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Tesellisi Füsun’a dair olan her eşyadadır. Onun eşyalarını çalmak, sahiplenmek sanki Füsun’a sahip olmakla eş degerdir ve bu artık Kemal için kaçınılmaz bir süreçtir. Tıpkı tikler gibi.. Elimizde olmadan yaptıgımız kimi davranışlardır bunlar, şaşırtır, garipsenir hatta güldürür insanları. Ama biz yine de elimizde olmadan bu davranışları sergileriz çünkü bedenimiz buna neredeyse mahkumdur. </span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR"><span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kitabın en saplantılı ve zorlayıcı olarak geçen bu bölümünün ardından, Kemal’in yavaş yavaş mutluluga kavuşması ve onu hemen kaybedicegini düşünmemiz <span style="mso-spacerun: yes"> </span>neredeyse eşzamanlıdır. Çünkü çok iyi bilmekteyiz ki kitabın en başında hikayesini bizle paylaşmaya başlayan Kemal çoktan hayatının en mutlu anını geride bırakmıştır.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Belli ki roman kötüye gidecektir. Tam da bu noktada<span style="mso-spacerun: yes"> </span>aşkın beklenmedik gücüyle karşı karşıya kalmaktayız.: Aşk Kemal’in katarsisi olmuştur: Eşyalarla şiirsel bir ilişki içine giren Kemal onlara anlamlar yüklemiş, ne kadar yogun hislerle bir ilşki kurdugunu unutmamak için bir koleksiyoner gibi eşyaları biriktirmiş onları sembolleştirmiştir. Bu kitabın hayattan ve edebiyattan beslendiginin farkındaydık ama artık sanattan da etkileşimler bulmaya başlıyorduk. <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kemal artık yurtdışına müzelere gidiyor ve kendi müzesini kurabılmek için notlar almaya başlıyordu. Benim Orhan Pamuk’la Kemal’i özdeşleştirdigim asıl bölüm de işte tam bu müzeleştirme aşamasıdır.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kemal ya da Pamuk kuracagı<span style="mso-spacerun: yes"> </span>müze için çok ciddi bir çalışmaya girer. <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Pamuk’a sahip oldugu esyaları müzeleştirmek için<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kemal’in hikayesi gerekmekteydi, Kemal’in de var olabilmesi için Pamuk’a ihtiyacı vardı.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Parfüm şişeleri, tokalar, küpeler, gerdanlıklar, çantalar, fotograflar...Kemal’ a birçok şey ifade ederken Orhan Pamuk için de farklı anlamlar, farklı yaşanmışlıklar taşımaktaydı. Pamuk Masumiyet Müzesi projesiyle belli ki birçok sanatçıdan da etkilenmişdi. Örnegin, 1930 dogumlu İsviçreli sanatçı Daniel Spoerri de eşyalarla çeşitli ilişkiler kurmuş ve duygusal müze düşüncesini geliştirmiş ilk kişi olmuştur: “ <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Gelişigüzel yenmiş bir yemekten kalan tabakları, bardakları, darmadagınık bir sofrayı masaya yapıştırarak bir sanat eseri yaratmasıyla, yemek sofrasının rastlantısal güzelligini güzel bir resim düzeyine çıkarmasıyla ünlü olur Spoerri.”<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kemal’ de sıradan bir aşk hikayesinin önyargılarını, günahlarını<span style="mso-spacerun: yes"> </span>gururla teşhir eder.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Müzenin en önemli rollerinden biri olan zamanı durdurma eylemi, Masumiyet Müzesi’nde Kemal’in aşkının utançtan gurura; saplantıdan, çirkin bir tikten güzellige dönüşmesine sebep olur. Kemal’in füsuna olan aşkı artık onu aşar ve müze fikriyle kamusal bir alana oturur.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Sanırım ilk heyecanla aklıma gelenler bu kadar. Cevabını, fikirlerini en yakın zamanda bekliyorum.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Reysi</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR"> </span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">24 Temmuz 2010</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Reysi Merhaba;</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Mailini büyük bir keyifle tekrar tekrar okudum. Şu anda uçaktayım, rahatça sana cevap yazabilmek için uygun bir zaman oldugunu düşündüm.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Yazdıklarını okuduktan sonra benim aklıma takılan özellikle aşkın kamulaşması ve Kemal için bu aşkın Füsun’dan öte bir şey haline gelmesi durumları. Aslında cogu aşk, zaten aşık olunan kişiyle ilgili degil de aşık olanın kendisiyle ilgilidir, degil mi? Eger öyle ise, yaşananın bu kadar büyümesi, bu ana kahramanın hem trajik bir karakter hem de bir kahraman olması, tamamen kadının dışında gelişen, kişisel bir süreç üzerine yazılmış bir kitap oldugunu gösteriyor. Galiba benim de aklıma Mersault’nun gelmesi işte bu yüzdendi: Arap’ın ölümü degildi asıl konu, her zaman Mersault’nun gözüne giren güneş idi.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Peki kamusallaşma güdüsünün arkasında ne var? Bunu hala çözemiyorum galiba. Müzeleştirmek, organik ve büyüyen bir seyi temsil etme güdüsü mü yoksa kaçınılmaz olarak bu kadar büyümüş bir şey ancak bir müzede mi toparlanabilir? Müzedeki sergi neyi gösteriyor dünyaya? Yoksa yine aşkın kendisiyle mi ilgili?</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Paylaşımın için gerçekten çok teşekkür ederim, beni çok mutlu etti.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Merve</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR"> </span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">28 Temmuz 2010</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Merve Merhaba;</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Günlerdir sana cevap vermek aklımda idi ancak bir türlü sakin bir kafayla bilgisayarın karşısına geçemedim. Senden yanıt gelince öncellikle çok memnun oluyorum ben de çünkü hiç hesapta olmayan bu paylaşımlarımız gerçekten <span style="mso-spacerun: yes"> </span>çok keyifli bir süreç haline dönüştü.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Sana kesinlikle katılıyorum. Aşk hiçbir zaman aşık olunanla alakalı olmadı. Bu duruma<span style="mso-spacerun: yes"> </span>psikolojide yanılmıyorsam ‘cristallisation’ ismi veriliyor yani aşk sırasında,<span style="mso-spacerun: yes"> </span>senin yarattıgın bir kişi ortaya çıkıyor ve daha sonra kendi yarattıgın bu insanın işıgından büyüleniyorsun. Kitaptaki durum da biraz böyle bana sorarsan, hatta Füsun’un bu kadar pasif olmasının sebebi de bu. Bize gerçekten Füsun karakteri<span style="mso-spacerun: yes"> </span>hiçbir zaman tanıtılmadı, sadece Kemal’in Füsun’u görüşüne tanıklık edebiildik.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Senin Mersault ile kurdugun ilişkiyi ben de Ahmet Hamdi Tanpınar’ın <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Huzur’undaki Mümtaz ile kurdum. Kemal de tıpkı Mümtaz gibi ‘macerası olan bir adamdır’ ve dedigin gibi<span style="mso-spacerun: yes"> </span>bu macera onu hem kahraman hem de trajik bir karakter olarak okumamıza sebep olur. Kemal, <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Mümtaz gibi sevgilisinden ayrıldıgında istanbul sokaklarında hayalet gibi yürür. İki karakter de aşkları nedeniyle geçirdikleri bu psikolojik sarsıntıyı takıntılı tutumlarla atlatmaya çalışır. Mümtaz huzuru Nuran’da Kemal de eşyalara yükledigi anlamlarda bulur. İkisi de aslında ortada olmayan kadınları sevmekte gibidirler. İkisi de iki dünya arasında sıkışıp kalmış gibidirler.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Ahmet Hamdi Tanpınar’ın dili ve anlattıgı şeyler bence Pamuk’la çok içi içe<span style="mso-spacerun: yes"> </span>bu kitapta. Sanırım bu yüzden Pamuk da kitabın başında Tanpınar’ın Defterler’inden<span style="mso-spacerun: yes"> </span>bu güzel,<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Masumiyet Müzesi’ne çok yakın olan<span style="mso-spacerun: yes"> </span>sözleri<span style="mso-spacerun: yes"> </span>alıntılamış: “ Evvela masa üzerindeki küçük süslerini, kullandıgı losyonları, tuvalet eşyasını seyrettim. Aldım, baktım. Bütün o kat kat elbiseler, süsler. Her kadını tamamlayan şeyler bana korkunç bir yalnızlık, acıma ve onun olma his ve arzusu verdi.”</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">“Müzedeki sergi neyi gösteriyor dünyaya?” sorusuna gelince Pamuk’un da söyledigi gibi müzeler, zamanın mekana dönüştügü yerlerdir. Yani belirli bir zamanın geçtigini bize hatırlatırlar. Bu açıdan bir müze fikrinin dogması iki sebepten ötürü olabilir.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kemal, Füsun için biriktirdigi bir çok eşyayı bir mekanda toparlıyor ve bu küçük müze üzerinden Füsun’u hatırlıyor, onunla geçirdigi zamanı ölümsüzleştiriyor. Peki ama bunu ne için teşhir ediyor? <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Neden kamusallaştırıyor? Romanın sonunda pek çok kez tekrar edildigi gibi müzeler aynı zamanda gururla ilişkilendirilen bir kavram.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Utanılacak bir şey dahi olsa müzede teşhir edilen bir şey gurur kaynagına da dönüşebilmektedir. Tıpkı Kemal’in takıntılarından utanması ile o aşkı yaşayış biçimini daha sonra herkese göstererek gururlanması gibi. <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Peki yaşadıgın hayatın tüm sorumlulugunu alıp onu gerçekten bir mekanda bagımsız hale getirebilir misin? Kendi deneyimşerini müzeleştirebilir misin?</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Tekrar teşekkür ederim, yanıtını bekliyorum.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Reysi</span></p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-28341991778304414492011-01-20T13:09:00.000-08:002011-04-04T03:48:47.295-07:00'Arzulanan Mapplethorpe'<p class="mobile-photo"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7-zY9GcZDMnBLxdcgnLQQR0O1k1smwUQ_xXyKKPUAaOZeepw5-5c1fdpBLvQBG9t5ZkFj6O162oirrocZZdgjxAEyhFRNKKx3nATdse60aW5Ks2ekpBJgULqgFlLk3l57NkZx2vpD5CC8/s1600/%253D%253Futf-8%253FB%253FSU1HMDAwNDMtMjAxMTAxMjAtMTMwNi5qcGc%253D%253F%253D-742508"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7-zY9GcZDMnBLxdcgnLQQR0O1k1smwUQ_xXyKKPUAaOZeepw5-5c1fdpBLvQBG9t5ZkFj6O162oirrocZZdgjxAEyhFRNKKx3nATdse60aW5Ks2ekpBJgULqgFlLk3l57NkZx2vpD5CC8/s320/%253D%253Futf-8%253FB%253FSU1HMDAwNDMtMjAxMTAxMjAtMTMwNi5qcGc%253D%253F%253D-742508" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5564378566350819938" /></a></p><p class="mobile-photo"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhebKCDu9PkORgqQXUPvFNZ9UQSgxIshvwQa4K-5gZ3V4awN_LK44KwXnDsD5csX6s3hP1-VWs12jTkf1ultUspLJFmUbx6DsLqUz3W1JZWj90tVXmbu7hKRd0NymjnF6Uhh3oVnrf3jHB/s1600/%253D%253Futf-8%253FB%253FSU1HMDAwNDQtMjAxMTAxMjAtMTMwNy5qcGc%253D%253F%253D-744637"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhebKCDu9PkORgqQXUPvFNZ9UQSgxIshvwQa4K-5gZ3V4awN_LK44KwXnDsD5csX6s3hP1-VWs12jTkf1ultUspLJFmUbx6DsLqUz3W1JZWj90tVXmbu7hKRd0NymjnF6Uhh3oVnrf3jHB/s320/%253D%253Futf-8%253FB%253FSU1HMDAwNDQtMjAxMTAxMjAtMTMwNy5qcGc%253D%253F%253D-744637" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5564378575557877634" /></a></p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-13967950579797159942011-01-14T06:38:00.001-08:002011-01-14T07:13:22.265-08:00Pera'da Frida ve Diego<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjozFZkxHQEyx-Jm8Ru2ot81dG7WfBfwDjuRD-OpLWLLtCm2XHqpmvBB3gQg7VCJN83BpFPwsFFPUFG0AIU20pXT7iGwJ35IjxWQ_iRf9lAqyE7wMUOAzbG0iPUxX2XRnBg25seElhQLzt0/s1600/Diego+ve+Frida+1934.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 315px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjozFZkxHQEyx-Jm8Ru2ot81dG7WfBfwDjuRD-OpLWLLtCm2XHqpmvBB3gQg7VCJN83BpFPwsFFPUFG0AIU20pXT7iGwJ35IjxWQ_iRf9lAqyE7wMUOAzbG0iPUxX2XRnBg25seElhQLzt0/s400/Diego+ve+Frida+1934.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5562059767396489778" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm-us0byjU2vhBwTOJ3ZuI3HjXEIY2VTVO6zKi7eJmWQ-ghH6bnM-F6mGin89SQTGGdM4gYW1ZVVpxPOj4jDRzZgpjNHy6MUel9F1qc4t_MQzjmocgMcQJRUZbpUN9uaPFCB1-c9Gz-ubM/s1600/FridaKahlo.Otoportre.1941.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 269px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm-us0byjU2vhBwTOJ3ZuI3HjXEIY2VTVO6zKi7eJmWQ-ghH6bnM-F6mGin89SQTGGdM4gYW1ZVVpxPOj4jDRzZgpjNHy6MUel9F1qc4t_MQzjmocgMcQJRUZbpUN9uaPFCB1-c9Gz-ubM/s400/FridaKahlo.Otoportre.1941.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5562058237562248418" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Jy5FDpvkBVabGZQF6E6U-BDsZQ9TC7DvXFWPGM4iZO5yI3PoOWjwj8eZIhbgIoZCliXVpxaau6KbnNWzhm4S-7-eCrtO0MtmB2IHfud4Fbm32UVARevh-piR4tSF8XklVgnLdr6hkScM/s1600/DiegoRiveran%25C4%25B1nPortresi.1937.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Jy5FDpvkBVabGZQF6E6U-BDsZQ9TC7DvXFWPGM4iZO5yI3PoOWjwj8eZIhbgIoZCliXVpxaau6KbnNWzhm4S-7-eCrtO0MtmB2IHfud4Fbm32UVARevh-piR4tSF8XklVgnLdr6hkScM/s400/DiegoRiveran%25C4%25B1nPortresi.1937.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5562058230953355778" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA373r3qYPyyBfixRHm8YJ2I_v5YKVGC39gYm5Ql-FA_dNAG9AcKwNrGGTAAQPpERhqQ16JgMvpcDkkUzSnHUyYalGF76QPMyqIFroGEs-ShBzu3CUgzmTqFpn3QGEsQWImmE37eO1Ufi1/s1600/FridaKahlo.IciAcilmisYasamiGorunceKorkanGelin.1943.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 298px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA373r3qYPyyBfixRHm8YJ2I_v5YKVGC39gYm5Ql-FA_dNAG9AcKwNrGGTAAQPpERhqQ16JgMvpcDkkUzSnHUyYalGF76QPMyqIFroGEs-ShBzu3CUgzmTqFpn3QGEsQWImmE37eO1Ufi1/s400/FridaKahlo.IciAcilmisYasamiGorunceKorkanGelin.1943.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5562057581437883490" /></a><br /><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom:0cm;margin-bottom:.0001pt;text-align: justify;line-height:normal"></p><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial, -webkit-fantasy;">"Kimse başaramaz düşlerde gülmeyi, gelgelelim</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial, -webkit-fantasy;">Ölmeyi de, bak, işte bunca yakındır gülmek, ölüme"</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial, -webkit-fantasy;"> Hermann Broch</span></div> <!--EndFragment-->Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-73869739553534865442011-01-08T07:28:00.000-08:002011-01-08T07:39:55.770-08:00William Kentridge: Anything Is Possible<object width="512" height="328"> <param name="movie" value="http://www-tc.pbs.org/video/media/swf/PBSPlayer.swf"> <param name="flashvars" value="video=1619754531&player=viral&chapter=5"> <param name="allowFullScreen" value="true"> <param name="allowscriptaccess" value="always"> <param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www-tc.pbs.org/video/media/swf/PBSPlayer.swf" flashvars="video=1619754531&player=viral&chapter=5" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" wmode="transparent" allowfullscreen="true" width="512" height="328" bgcolor="#000000"></embed></object><p style="font-size:11px; font-family:Arial, Helvetica, sans-serif; color: #808080; margin-top: 5px; background: transparent; text-align: center; width: 512px;"><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 5px; background-image: initial; background-repeat: initial; background-attachment: initial; -webkit-background-clip: initial; -webkit-background-origin: initial; background- width: 512px; font-family:Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:11px;color:transparent;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;">Tek kelimeyle harıka! İnsanda üretme ve başarılı olma arzusunu canlandırıyor.</span></p><br /><object width="512" height="328"> <param name="movie" value="http://www-tc.pbs.org/video/media/swf/PBSPlayer.swf"> <param name="flashvars" value="video=1619754531&player=viral&chapter=6"> <param name="allowFullScreen" value="true"> <param name="allowscriptaccess" value="always"> <param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www-tc.pbs.org/video/media/swf/PBSPlayer.swf" flashvars="video=1619754531&player=viral&chapter=6" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" wmode="transparent" allowfullscreen="true" width="512" height="328" bgcolor="#000000"></embed></object><p style="font-size:11px; font-family:Arial, Helvetica, sans-serif; color: #808080; margin-top: 5px; background: transparent; text-align: center; width: 512px;">Watch the <a style="text-decoration:none !important; font-weight:normal !important; height: 13px; color:#4eb2fe !important;" href="http://video.pbs.org/video/1619754531" target="_blank">full episode</a>. See more <a style="text-decoration:none !important; font-weight:normal !important; height: 13px; color:#4eb2fe !important;" href="http://www.pbs.org/art21/" target="_blank">ART:21.</a></p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-4421443682919996472011-01-08T00:40:00.000-08:002011-01-08T00:43:15.209-08:00Enis Batur' dan Fisildanmalar"Herkesin kitapliginda gizlerini mahfuz tutan bir bulmaca uslubu bekler: bir raftaki kitaptan bambaska bir raftakine seken, aralarini dolduran ciltlerden bagimsiz bir komsuluk iliskisi kuran, disaridan gelip bakanin o dizilisi kesinkes bilemeyecegi, yeniden karamayacagi bir duzen"Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-39324135614131715912011-01-06T10:25:00.000-08:002011-01-06T10:33:00.797-08:00Haneke Üzerine Notlar<!--StartFragment--> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Avusturya dogumlu<b style="mso-bidi-font-weight:normal"><span style="mso-spacerun: yes"> </span>Michael Haneke </b> Avrupa sinemasının önemli yönetmenleri arasındadır. Kimi yaklaşımlarının Gus Van Sant’la ilişkilendirmenin mümkün oldugunu düşünmekteyim. Haneke çogu kez sıradan insanların bile içinde barındırdıkları kötülük tohumlarıyla nasıl beklenmedik, aykırı davranışlara sürüklenebilecegini en sert, en çarpıcı şekilde anlatır. Onun filmlerini izlerken izleyici hiçbir zaman Hollywood’un şiddet dolu, kanı neredeyse pornografikleştiren<span style="mso-spacerun: yes"> </span>sahnelerinden haz duymaz aksine her zaman üstü kapalı bir kötülük, gerilim ve şiddetle karşı karşıya kalır. <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Bu açıdan 'Hollywood sahneleri sıcak bir savaşı betimlerken, Haneke tamamen soguk<span style="mso-spacerun: yes"> </span>savaşı yansıtır' izleyicinin zihnine.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Kendi yolundan hemen hemen hiç ödün vermeden yürümeye devam eden yönetmen, Saklı’da, Tesadüfi Bir Kronolojinin 71 Parça’sında, Yedinci Kıta’da agır bir medya eleştirisi yaparken kendi yaşam döngüsüne hapsolmuş modern insanın iletişimsizligini de vurgular. Haneke için şiddetin ve kötülügün yayılmasındaki temel etmenlerden biri medaynın gün içinde sürekli yaşamımıza sızmasıdır. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Yönetmen için sinema sanatı, asla iki saatlik bir keyif-eglence alanı olmamıştır. Sinemanın, Haneke için izleyeni uyarmakla hükümlülügü vardır. Bu sebeple filmleri hiçbir zaman kolay izlenilir olmamış son derece sert uçlarda gezinmiştir. Bir Haneke izleyicisi ekran karşısında duyduğu rahatsızlık ve stres nedeniyle salt izleyen olandan ayrılır. Edilgenlikten etken olana geçer çünkü tepki verir, karşı çıkar.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Örnegin seyirciyi rahatsız eden, provoke eden bir filmi de Piyanist’tir. İletişimden son derece yoksun bir piyano hocasının sado-mazoşist fantazilere sıgınarak hayatını sürdürdügü karakterini izlemekteyiz.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Duygusal iletişimden yoksun<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Erika ona aşık olan genç ögrencinden midesini yumruklamasını ister.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Yıllarca bekledigi sevgilidir Walter, böylece artık onu aşagılayabilecek, hor görecek hatta dövecek biri vardır. Bunca zamandır neredeyse yok edilmeyi beklemiştir.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">En son filmi Beyaz Bant’ta ise yetişkinler tarafından baskı ve şiddet gören çokcukların hiç de masum olmadıgını, güçsüz tarafın da bir gün iktidarı eline aldıgında nasıl aynı psikolojik şiddeti uygulayabilecegini mümkün olan en sessiz, en sakin ve en soguk şekliyle izliyoruz.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR">Haneke’nin deneysel sayılabilecek bir filmi de Ölümcül Oyunlar’dır. 1997’de ilk kez çektigi Ölümcül oyunları yönetmen on sene sonra Naomi Watts, Tim Roth gibi ünlü isimlerle tekrar çeker. <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Yalnız yönetmenin bu tutumu Gus Van Sant’ta oldugu gibi gerçekten sanatsal ve sinemasal kaygılardan dolayı mıdır? Tüketim toplumu hazmedilebilir her şeyi özümser ve yutar. Haneke’nin filmlerinin piyasa filmleri olmadıgının en büyük kanıtıdır bu, çünkü kolay kolay hazmedilemez.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Oysa, Ölümcül Oyunlar’la ,tüketim toplumunun merkezinde olan Amerika’yı eleştirirken aynı filmin Amerikan versiyonu çekmesi , daha popüler isimler kullanması diger filmleriyle karşılaştırıldıgında<span style="mso-spacerun: yes"> </span>şaşırtıcı oluyor.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR"><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-ansi-language:TR"><o:p> </o:p></span></p> <!--EndFragment-->Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-15159087037507687062011-01-06T10:06:00.000-08:002011-01-06T10:13:31.763-08:00Oryantalizme Genel Bir Bakış<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQm5wb6ix2J4uy6fhKie6rUSKjIBsRI7vwLMNY4TuA410_fWGqguc2Hvfo_l0D_YVJIEC3oueqhhcrd9Y9lrxpul4VXNH25zeGmq83FcWluMMaAE_OcoRQ7l_8oREbwef2Fp26BcArt72N/s1600/Image+11.png"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 307px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQm5wb6ix2J4uy6fhKie6rUSKjIBsRI7vwLMNY4TuA410_fWGqguc2Hvfo_l0D_YVJIEC3oueqhhcrd9Y9lrxpul4VXNH25zeGmq83FcWluMMaAE_OcoRQ7l_8oREbwef2Fp26BcArt72N/s400/Image+11.png" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5559137378464215570" /></a><br /><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:'Times New Roman', -webkit-fantasy;">Seyyahlar, askerler, şairler, ressamlar doguya geldiler, doguyu hayal ettiler ve sonucunda da çok geniş doguyla ilgili kültürel bir birikim oluşturdular. Doguya yönelişin temelindeki en önemli etmenlerden biri merak olsa da, biliyoruz ki, doguyla batı arasındaki ilk ilişkiler bu meraktan çok öncelere Orta Çag Haçlı Seferlerine dayanmaktadır. Bu seferlerle Hristyan olmayan Dogu fethedilmek istenir. Bu dönemde yazılanlar, çizilenler fantezi ürünleriyle de harmanlanınca bilinçsizce oluşturulmuş oryantalist bir bakış açısının dogmasına neden olur. 1450’li yıllar Osmanlının Batı nezninde büyük<span style="mso-spacerun: yes"> </span>bir güç olarak kabul edildigi yıllar olarak görülürken; 1700’ler Osmanlının gücünün zayıfladıgı ve ressamların, yazarların belli bir Türk imajı tasvirlerinde bulunmaya başladıgı dönemlerdir. Osmanlı İmparatorluguna bir zamanlar korku ve hürmetle yaklaşan batı, artık ‘Turquerie’ denen tarzın da etkisiyle daha manipülatif bir tavır sergilemişlerdir. Bugün tartışılan oryantalizmin de düşünsel alt yapısını oluşturmaya başlamışlardır. Oluşturulan bu alt yapıda karşımıza hep aynı betimlenen imgeler ya da aynı şekilde tasvir edilen sıfatlar çıkmaktadır. Bu sebeple Batının Dogu imajı belli kalıplar içinde sıkışmış hiç degişmeyen bir imajdır. Öyle ki santçılar tüm içtenlik ve sevgilerine ragmen Doguya hayranlık duyduklarında bile Batı kültürüne muhtaç bir Dogu betimlemesi yapmaktan kurtulamazlar. </span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";">Filistin asıllı Amerikan profesör Edwar W. Said, oryantalizmi ya da kendi terimiyle söyleyecek olursak ‘şarkiyatçılıgı, batılılar tarafından doguyu yönetebilmek üzere, batılıların hazırladıgı bir düşünce bütünü olarak tanımlar. Said, yaratılan Dogu imajı ile Batının ötekileştirdigi halklar üzerindeki hakimiyetini meşrulaştırdıgını ileri sürer. Batının Doguyu keşfedilecek, betimlenecek hatta zaptedilecek biçimde nesneleştirerek tanımlaması bu oryantalist ideolojinin temelinde yatar. ‘Ben ve digerleri’ ayrımından hareketle dünyanın merkezine kendini koyan Batı, yükledigi tüm olumsuzluklarla oluşturdugu Dogu imajını günlük hayatın içine<span style="mso-spacerun: yes"> </span>sokar. 18.yüzyıla kadar içinde samimiyet<span style="mso-spacerun: yes"> </span>de barındıran oryantalizm, Said’e göze özellikle 19.yüzyıldan sonra, ‘kültürel ve siyasal bir olgu’ olarak karşımıza çıkmakta saf ve masum bir bilgi disiplini olmaktan çok uzaktadır.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";">Türkiye’de Edward Said’in <i style="mso-bidi-font-style:normal">Şarkiyatçılık </i>adlı eseri için ilk kez Cemil Meriç önemli bir degerlendirmede bulunmuştur. 1982’ de Türk Edebiyat Dergisi için hazırladıgı ‘Bir Çıkmazda Dolaşırken’ isimli makalesinde Meriç, Said’in Dogunun duygularına tercüman oldugunu belirtmiş, onun oryantalizm hakkındaki ifadelerini onaylamıştır: “ Yalancı Avrupa ve şuursuz Ortadogu insanı”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";">Said’in eseriyle benzerlik gösteren Jale Parla’nın Efendilik, Şarkiyatçılık, Kölelik, kitabı dogrultusunda Parla da Dogulu ve Dogu imajını ortaya koymaya çalışmıştır.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Doguyla ilgili hiç eksik olmayan efendilik-kölelik teması ve Batılı gezginin doguya ilerledikçe doguya karşı atfettigi yabancılık üzerinde durur. “ Dogu Batının sömürgesi oldugu sürece, zaten kurulu efendilik_kölelik ilişkisi, Doguya ilişkin metinlerin kasıtlı ya da bilinçdışı saiklerle üretilmesiyle pekişecektir.” Sömürgeciligin en tabanını oluşturan süreç ‘ötekileştirme’ sürecidir: Kuvvetli olanın kendini ‘ egemen özne’ olarak konumlandırması, sonra da zayıf olanı ‘öteki’ olarak tanımlayarak ‘nesne’ durumunda yönetmesidir. Parla’ya göre oryantalizmin içinde barındırdıgı<span style="mso-spacerun: yes"> </span>büyük ikilem bu ötekileştirme mevzusunda yatar. Çünkü, ‘öteki’ yabancı oldugu kadar ‘cazip’, ‘baştan çıkarıcı’ ve ‘gizemli’dir de aynı zamanda. Oryantalist bir dil kuran kişi, arzu, hayal ve fantazilerini de bu söyleme eklemler. Dersimizin başından beri sorgulamaya çalıştıgımız oryantalizmin içindeki samimiyet arayışı olgusu bence Parla’nın bu yaklaşımında gizlidir. Said’in de belirttigi gibi, Batı Doguyu <span style="mso-spacerun: yes"> </span>ötekileştirerek bir tanımlama girişiminde bulunur, kendi iktidarını meşrulaştırır ancak sanatçılar, yazarlar ötekinin cazibesine kapılmaktan da kendilerini alamazlar; görmek istedikleri fantazilerle dolu bir dünya, bir Dogu imajı yaratırlar.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";">Oryantalizmin en iyi anlaşabilecegi alanlardan bir olan resim sanatında, Dogunun ve Dogulunun<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Batılı tarafından nasıl algılandıgının en belirgin tasvirleri bulunur. 18.yüzyılda “Bogaziçi Ressamları”ile başlayan ve genellikle gezi anıları resimlerinden oluşan bu dönemde,Avrupalılar geri döndüklerinde dogunun egzotizmini bu eserler aracılıgıyla yansıtmışlardır. Ancak 18.yüzyıla karşılaştıgımız bu naif egzotizm tavrı 19.yüzyılda yerini daha bilinçli bir oryantalist resim gelenegine itmiş, resimlerin niteligi de büyük ölçüde degişmiştir. Dönemim siyasi olaylarının baş kahramanı sayılan İngltere ve Fransa<span style="mso-spacerun: yes"> </span>oryantalist resmin de asıl inşasını kuranlar olmuştur. Semra Germen ve Zeynep İnankur’un<span style="mso-spacerun: yes"> </span>19.yüzyılda Oryantalizm ve Türkiye makalesinde de belirttigi gibi Oryantalist resim türü aslında yoktur ancak Romantizm akımının içinde söz edilebilir. Duygu ve coşkunlugun önem kazandıgı Romantizmde akıl ve mantık bu ögelerin gölgesinde kalır. Ne var ki, romantik eserlerde eser sahibi tarafsız degildir, kendi yarattıgı karakterlerin degerlendirmesini gözlemciye bırakmaz. Romantik sanatçı dogaya yönelir ancak bunu yaparken dogallıktan uzaklaşır, abartır, süsler ve kendi fantazilerini ekler. Romantizm akımının bu özellikleri sanatçıların Dogu ülkelerine yönelmesine iyi bir zemin oluşturuyordu. Dogu onlar için hayal kurabilecekleri ucsuz bucaksız bir dünyaydı. Örnegin, 18. Yüzyılın önemli Fransız ressamlarından olan Delacroix’ nın, “Sardanapal’ın Ölümü” ve Ingres’in “Türk Hamamı” gibi resimler tamamen Dogu görülmeden gerçekleştirilmiştir. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";">Osmanlı medeniyet kültür simgelerinden biri olan hamamlar Avrupa’nın gözünde de cazibesini hiç kaybetmeyen bir konu olarak karşımıza çıkar. Oryantalizmin gizemli dünyasındaki baş mekandır: gümüşten, bakırdan hamam taşları, peştamaller, havlular, fildişi taraklar ve kadın. Erkeklerin girmelerinin kesinlikle yasak oldugu hatta girdikleri takdirde ölümle cezalandırılacagı bu gizemli alan yazarların, ressamların en büyük merak ve fantazi ögesi olmuştur: Kadının merkeze alındıgı erotik harem ve hamam sahneleri, raks sahneleri oryanatalistlerin vazgeçilmez tasvirleridir.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";">Ancak 19.yüzyıl ressamları yalnızca hayal ürünlerinden meydana getirmiyordu resimlerini. Avrupa için bir estetik deger oluşturan Realizmin ve Akademizmin de etkisiyle sanatçılar artık gerçekçi bir tavır da benimsemeye başladılar. Semra Germener ve Zeynep İnankur <span style="mso-spacerun: yes"> </span>makalesinde bu geçişi şöyle açıklar: “ 19. Yüzyıl ressamlarının yalnızca düş gücüne dayanan vahşet, işkence, ölüm ve erotizm konularınna egildiklerini düşünmek yanlış olur. Onlar aynı zamanda kendilerininkinden çok farklı bir dünyanın kültürü ve hayat biçimiyle de ilgileniyorlardı. Gidip gördükleri Dogu ülkelerinin yakıcı sıcagı, parlak güneşi, görkemli İslam mimarlıgı ve zengin bezemesi, pitoresk sokakları ve farklı hayatı, renkli kıyafetler içinde çeşitli insan tipleri, sanatçıların üstünde çok büyük bir etki yaparak onları bu defa, etnografik bir gerçeklige yöneltti.” Böylece, bu alanda özellikle baskı teknikleriyle oluşturulan albümler 19.yüzyıl Oryantalist ressamlara malzeme olurken Avrupalılara Dogu kentlerinin ilk görünümlerini sunmuştur.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";">Sonuç olarak, Batılı sanatçıların tasvirlerindeki Dogu imgesi 18.yüzyılda en iyimser şekliyle egzotik nitelendirilse de, yine de resimler alttan alta Dogu toplumunun geride kalmışlıgını, barbarlıgını, cahilligini yansıtmıştır: Batı, yani ileri olanlar, kendi üstünlügünü ötekinin geri kalmışlıgını göstererek desteklerler. Hilmi Yavuz’a göre, modernleşmeyle beraber Türkiye batılılaşmamıştır, aksine oryantalistleşmiştir. “Batılılaşma, bir medeniyet projesi olarak Avrupalı olmayı degil, Avrupalı gibi olmayı dayatan bir projedir.” Dolayısıyla bu süreç Dogulunun bile kendine Batılı gözüyle bakmasına sebep olmuş, kendi kültürüne yabancılaşmasına yol açmıştır.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><br /></p><p class="MsoNormal" style="line-height:150%"><!--StartFragment--> </p><p class="MsoNormal" align="center" style="text-align: left;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal"><span lang="FR" style="mso-bidi-font-size:11.0pt;font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-style:italic">KAYNAKÇA<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span lang="FR" style="mso-bidi-font-size:11.0pt;font-family: "Times New Roman";mso-bidi-font-style:italic"><o:p> Said, Edward W. “ Şarkiyatçılık- Batı’nın Şark Anlayışları” Metis Yayınları</o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="mso-bidi-font-size:11.0pt;font-family: "Times New Roman";mso-ansi-language:TR;mso-bidi-font-style:italic">Germaner Semra, Zeynep İnankur. “19.yüzyılda Oryantalizm ve Türkiye”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom:0cm;margin-bottom:.0001pt;mso-pagination: none;mso-layout-grid-align:none;text-autospace:none"><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt;font-family:"Times New Roman";mso-bidi-font-family:TimesNewRoman; mso-ansi-language:EN-US">BULUT, Yücel. ,” <span style="mso-bidi-font-style: italic">Oryantalizmin Kısa Tarihi”</span>, <span style="mso-spacerun: yes"> </span>Kure Yayınları, İstanbul.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-bottom:0cm;margin-bottom:.0001pt;mso-pagination: none;mso-layout-grid-align:none;text-autospace:none"><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt;font-family:"Times New Roman";mso-bidi-font-family:TimesNewRoman; mso-ansi-language:EN-US"><o:p> Parla, Jale “Efendilik, Şarkiyatçılık, Kölelik”<span style="mso-spacerun: yes"> </span>İletişim Yayınları, İstanbul</o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-size:10.0pt;font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:TimesNewRoman;mso-ansi-language:EN-US">Parla, Jale “Oryantalizm, Hayali Dogu” Atlas Dergisi, Sayı:96<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-size:10.0pt;font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:TimesNewRoman;mso-ansi-language:EN-US">Meriç, Cemil “Bir Çıkmazda Dolaşırken” Türk Edebiyat Dergisi, Aralık 1982, İstanbul<o:p></o:p></span></p> <!--EndFragment--> <p></p> <!--EndFragment-->Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-64933529586121036592011-01-06T04:39:00.000-08:002011-01-06T06:32:33.933-08:00Sanatçı Müze İlişkisi<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQRp708INOEB9YJWhi_X5b1MV0SS6BoZaRsZdDMH4N_4QGyasFjCstPPkUDwkZqYADhre8dA0J7EHEIaOXpn6ziCd01Q1HyuW-oPQv0UlqQ4ZVciPEGp54zEfKR73JcGMDcqCuuTzXEAiQ/s1600/malraux.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 384px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5559080659719755810" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQRp708INOEB9YJWhi_X5b1MV0SS6BoZaRsZdDMH4N_4QGyasFjCstPPkUDwkZqYADhre8dA0J7EHEIaOXpn6ziCd01Q1HyuW-oPQv0UlqQ4ZVciPEGp54zEfKR73JcGMDcqCuuTzXEAiQ/s400/malraux.jpg" /></a><br /><div>Sanatçılarla, müzeler arasındaki ilişkiyi incelerken işe Avrupa’da 16. Yüzyıl ile 18. yüzyıl arasında var olan nadire kabinelerinden başlamak gerekir. Bütün bir evrenin, tek bir özel odanın sınırları içinde denetlenebilecegi fikrine dayanan nadire kabineleri, tek bir bireyin nesne toplama faaliyetindeki ilgilerini ifade eder.Özellikle 2o. Yüzyıl sanatında, nadire kabinesinin yönlerini ele alan pek çok sanatçı benzer bir toplama ilkesi ile eklektik ve kişisel bir koleksiyon oluşturur. Düzen ve seçicilik yerine biriktirmeye dayalı bir koleksiyon oluşturma fikrine dayanır. Sanatçılar, müzelerdeki mantıktan hareketle, çalışma süreçlerinin bir parçası olarak, envanter çıkartma ve arşiv oluşturma yönündeki kurumsal pratigi sık sık taklit ederler. Bu pratigi bir anlamda “ duygusal Müze” olarak tanımlamak mümkündür. Spoerri’ye göre Duygusal Müzeler’in önemi küratör/sanatçının nesne seçiminde yatıyordu.</div>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-24620158811452986052011-01-06T04:17:00.000-08:002011-01-06T06:30:08.095-08:00Bir mekan tanımı nasıl olmalıdır veya onu mekan olarak algılamamızı saglayan nedir?Kentsel mekânın üretilmesinde başlıca üç aktörden söz etmek mümkün:<br />Mekânın ilk olarak nasıl şekilenecegine karar veren şehir ve bölge planlamacıları ve ikinci bir aktör de gayrimenkule yatırım yapan şirketlerdir. "Bu aktörler mülk sahipleri ya da işletmecileridir." Kentsel mekânın üretilmesinde söz sahibi üçüncü aktör olarak da devletten söz edebiliriz. "Devlet mekânın şekillenmesi için kuralları koyandır. Burada sözü edilen şehirciler, mekânın üretiminde rol alan hegemonik aktörlerdir. Bu sebeple,mekan üreticileri, şehri kullananların, devletin ve gayrimenkul yatırımcıların çıkarlarını gözetmek zorundadır."<br />Bu yazı Henri Lefebvre’ in Kent Hakkı söyleminden hareketle oluşmaktadır. Ancak Kent Hakkı söylemine geçmeden önce fordizmden günümüze gerçekleşmiş kent hareketlerinden çok kısaca bahsetmeliyim.<br />Kentsel hareketleri üç bölümde incelemek mümkün. 1920’lerin başında bir kapitalist, endüstriyel üretim şekli olarak yayılan fordizm, 60’lı yıllarda büyük bir krize sebebiyet verir. Çünkü fordizm, kentin bölünmesine ve gittikçe banliyöleşmesine sebep olmuştur. Oluşan mücadele ortak tüketim alanları söylemi etrafından hareket etmiş , Lefebvre’in çalışmalarından ilham almış, “Gerçekçi ol, imkansızı iste” gibi sloganlarla kendini ifade etmiştir.<br />1980’li yıllardan itibaren ise kentsel hareketler tasarruf politikaları üzerinden degişim göstermiştir. Siyasetin neoliberalleşmesi ile dogru orantılı olarak işssizlik ve yoksulluk artmıştır. Böylece ortaya” yeni ev” ihtiyacı çıkmıştır. Bu süreç zarfında toplu konut mekanlarında yagmalar, işgaller gibi kent hareketleri baglamında problemler meydana gelmiş ve yeni çözümler üretilmeye çalışılmıştır. Bu baskılar ve problemler, hareketi karşı çıkıştan iş birligine dogru yöneltmiş “Devlet içinde devlete karş” bir sistem olarak kurgulamıştır. Mahalle tabanlı ve yerel hareket olarak ikiye ayrılan bu duruşlar hareketi parçalanmaya götürür.<br />1990’lardan itibaren neo liberalizmin bir zorunlulugu olarak kent mekanını geliştirmek ve orayı bir pazar haline dönüştürmek gerekiyordu. Üçüncü kuşak kentsel hareketlerin en belirleyici özelligi artık kentteki yoksullugun yerine “sosyal dışlanma” denilen olguyla mücadele etmeye başlamasıdır. “Bir yandan kendilerini ve kentsel rekabetten elde ettikleri ayrıcalıkları korumaya yönelen hareketler öte yandan da 'Kentin kimin kenti' olması gerektigi üzerine mücadele edenlerle kentsel hareketler daha parçalı bir yapı haline gelir."<br />Bu üç evreye, 2001 yılından itibaren içinde oldugumuz dönemi koyarsak bir dördüncüyü eklemek de mümkün. Kentsel gelişmelerin borçlarını finanse etmek için kullanılan finans pazarlarının birleşmesiyle kentselleşmenin de artık küreselleştigi bir sisteme dahil olmaya başladık.<br />Tüm bu kentsel hareketler içinde , Lefebvre’in üzerinde durdugu meseleye, şehir sakininin kent hakkı nedir sorusuna tekrar dönmeliyiz. Şehir hakkı, şehir sakinlerinin, gerçekleştirdikleri gündelik pratikler aracılıgıyla mekâna doğrudan müdahale ve onu kendilerinin kılma haklarını içerir. "Şehir sakinlerinin yaratıcı emegıyle oluşan bu mekanlar, şehir mekanının hegomonik üreticilerine karşı bir mualefettir."<br />Burada sorulması gereken bir yeni soru da şudur: “Şehir kullanıcı-dönüştürücü-sakinlerinin mekân yaratma pratikleri hangi açılardan onları otoriteden azat eder?”<br /><br />(araştırma-öğrenme yazısı)<br /><br />Kaynakça:<br />• Artun Ali, sanatçı müzelerii, iletişim yayınları<br />• Artun Ali, Kültür ve Sanat Mecraları (Vasıf Kortun ile Söyleşi)<br />• Lefebvre Henri, Modern Dünyada Gündelik hayat<br />• Mayer Margit, Kentsel Toplımsal Hareketlerin Degişken Sloganları Baglamında “Kent Hakkı”<br />• Tan Pelin, Soylulaştırma Sürecinde Sanat ve Sanatçı<br />• www. mekanar.comReysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-27967206286712490332010-06-26T13:01:00.000-07:002010-06-26T13:10:01.958-07:00AH OH!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVpobrnLkjjaR4zEQ_wBhq1z9UoLY4mwyA8OlxODPt75L8kNERZQu-lf4q9STvwMbxDo8ov7Aic_R_GGxzEOv3yVVQJqQOft1BWraZ0lxxgwpf7K8zw0qZpuY_89LhYMU0IcFXAl6dusVQ/s1600/Image+3.png"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 303px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVpobrnLkjjaR4zEQ_wBhq1z9UoLY4mwyA8OlxODPt75L8kNERZQu-lf4q9STvwMbxDo8ov7Aic_R_GGxzEOv3yVVQJqQOft1BWraZ0lxxgwpf7K8zw0qZpuY_89LhYMU0IcFXAl6dusVQ/s400/Image+3.png" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5487176575540128018" /></a><br /><span class="Apple-style-span" style=" line-height: 22px; font-family:Helvetica;font-size:13px;"><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; vertical-align: baseline; background- padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; font-family:inherit;font-size:100%;color:transparent;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">yazının aslı: </span><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">http://galerinon.com/tr/ah-oh</span></span></span></p><p face="inherit" size="3" color="transparent" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; vertical-align: baseline; background- padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal; "></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; "><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong>AH OH</strong> isimli sergi projesi antlaşmalar hukuku olarak özetlenebilecek, antlaşmaların korunması ilkesine dayanan bir kavram olan </span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><strong>Ahde Vefa</strong>’</em></span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">dan (Latince </span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><strong>Pacta Sunt Servanda*</strong>) </em></span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">yola çıkarak kavramsal bir tartışma zemini öneriyor. Bu tartışma zemini</span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "> <strong>Ahde Vefa</strong></em></span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">’nın esinlendirdikleri ile</span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "> </em></span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">vaat, sadakat, güven, aile, mahremiyet, cinsellik ve ahlak gibi sosyal yapıların dönüşümünü sorgulamayı amaçlamakta. <strong>AH OH</strong><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "> </em></span><span lang="tr-TR" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">aşkın politikası, arzunun ritüelleri, ahlakın çıkmazları ve kaçınılmaz olarak varoluşumuzun psikanalitik dinamikleriyle uğraşan işleri biraraya getiriyor. Verilen sözleri tutmanın imkansızlığını, söz vermenin ihtiyaç halini de dile katarak çalışan sergi, izleyiciyi kişisel-politik bir yüzleşmeye davet ediyor ve soruyor: “Ne zaman söz veririz, verdiğimiz sözleri ne zaman bozarız -kendimizi yeniden yapılandırmak için?”</span></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span lang="en-US" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong>AH OH </strong></span></span></span></span></em><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span lang="en-US" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">sergisi izleyicisini, Belçika’nın son dönem yıldızı epey parlayan sanatçılarından </span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong><a href="http://www.rvandevelde.web-log.nl/" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 600; text-decoration: none; ">Rinus Van de Velde</a></strong></span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">‘nin kömür kalemiye gerçekleştirdiği deseniyle karşılıyor. Sanatçı içeriği ikinci el bir imajdan ödünç alarak, sınıf çatışması gerilimi yaratacak bir durum analizini soyutluyor. Evcil hayvanlarla kurduğumuz ilişkilerin, bu ilişkilerden ortaya çıkan sosyal durumların yeniden ürettiği eski bir soruyla… Kim efendi, kim köle?</span></span></span></span></span></em></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span lang="en-US" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">Bir sonraki adımda ise, kamu vicdanının dönüşümüne inanan ve anonimleşme stratejisiyle çalışan kolektif</span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong><a href="http://icmihrak.blogspot.com/" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 600; text-decoration: none; ">iç-mihrak</a></strong></span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">‘ın cinsel ayrımcılık politikalarına cevap veren kurgusal posterleri geliyor. Yönetilenler ve yönetenler arasındaki gerilimi -arzunun ritüellerini işaretleyerek- fişekleyen posterler, hem şehre yayılıyor hem de sergi mekanında duvarlaşıyor. Karahaber Video-Eylem Atölyesi’nden </span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong><a href="http://www.kameraarkasi.org/yonetmenler/o/oktayince.html" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 600; text-decoration: none; ">Oktay İnce</a></strong></span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">‘nin ‘Devrim beni aramadı’ isimli belgesel filmiyse, homofobi üzerine lgbt bireyler, tanıklar ve örgütlerle yapılmış röportajlardan oluşuyor. Filmin ivmesi, Devrim’in devrime inancı.</span></span></span></span></span></em></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "></em></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; ">Kıbrıslı sanatçı <strong>Hasan Aksaygın</strong>‘ın sergi mekanında üretilen duvar resmi, yerleşime kapanan ve hayalet şehre dönüşen Kapalı Maraş’ın<em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "> </em><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span lang="en-US" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">(Varosha</span></em></span></span></span></em><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span lang="en-US" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">) hikayesini sanatçının ailesinin portresi olarak ve Bizans referanslarını dönüştürerek kavramsallaştırıyor. Kendisini anne ve babasının arasında kalmış bir figür olarak kurguladığı resim, aile bağlarının deşifrasyonu gibi, neşeli ve hüzünlü. Sergi, üzerine kurulduğu kavramsal zeminin yerel referansını edebiyatımızın efsane ismi </span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong>Sevim Burak</strong></span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">‘ın “Ford Mach I” adlı romanından alıyor; kızı </span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong>Elfe Uluç</strong></span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "> çocukken annesinin (kitabın yazım sürecinin bir parçası olarak) ona yaptırdığı desenleri yeniden yorumluyor ve aralarındaki edebi ilişkinin söz verme ve tutma üzerinden bağlayıcılığını sorguluyor. Singapur / Berlin arasın çalışan </span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><strong><a href="http://www.mingwong.org/" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 600; text-decoration: none; ">Ming Wong</a></strong></span><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">, ‘Angst Essen / Korku Kemirmesi’ isimli videosunda Fassbinder’in </span></span></span></span></span></em><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span lang="en-US" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; ">Korku Ruhu Kemirir</span></em></span></span></span></em><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; font-style: italic; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span lang="en-US" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "><span style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; "> filmindeki karakterlere bürünerek, hikayeyi Berlin / Kreuzberg bağlamında yeniden üretiyor. İki kişi arasındaki duygu çatışmalarını ve ahlaki krizleri, sınıfsal ya da kültürel farkların tarihselliğine duyarlı bir dille güncelliyor.</span></span></span></span></span></em></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-weight: inherit; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; margin-top: 14px; margin-right: 0px; margin-bottom: 14px; margin-left: 0px; ">Berlin’den <strong><a href="http://aykansafoglu.wordpress.com/" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 600; text-decoration: none; ">Aykan Safoğlu</a></strong> toplumsal bir vaat olarak ele aldığı sünnet kültürünü ve etrafındaki bir söylenceyi, çok boyutlu bir yerleştirmeye dönüştürüyor. Sünnet pilavına dair çok bilinen, ama fazla da açık edilmeyen bir hikayeyi kültürel hafızaya duyarlı ironik bir dille yüzeye çıkarıyor. Amerikalı sanatçı <strong><a href="http://pattychang.com/index-old.html" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; outline-width: 0px; outline-style: initial; outline-color: initial; font-style: inherit; font-size: 100%; font-family: inherit; vertical-align: baseline; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); font-weight: 600; text-decoration: none; ">Patty Chang</a></strong>‘ın çift kanallı video yerleştirmesi, anne ve babasıyla gerçekleştirdiği bir performansın dökümantasyonu. Chang, izleyiciyi anne ve babasıyla arasındaki ilişkinin mahremiyetinde bırakarak, ebeveyn-çocuk ilişkisinin en dramatik ve en tiyatral gösterisini gerçekleştiriyor.</p><p></p></span>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-83954354512845974902010-06-25T11:16:00.000-07:002010-06-25T11:18:57.142-07:00"Kâr getirmeyen her şey dışarı!"<span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); font-size: 13px; "><h3 class="post-title entry-title" style="margin-top: 0.25em; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 4px; padding-left: 0px; font-size: 140%; font-weight: normal; line-height: 1.4em; color: rgb(204, 102, 0); "><br /></h3><div class="post-header"><div class="post-header-line-1"></div></div><div class="post-body entry-content" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0.75em; margin-left: 0px; line-height: 1.6em; "><a href="http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalHaberDetay&ArticleID=1001431&Date=09.06.2010&CategoryID=113" style="color: rgb(85, 136, 170); text-decoration: none; ">AZRA TÜZÜNOĞLU (Arşivi) </a></div><div class="post-body entry-content" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0.75em; margin-left: 0px; line-height: 1.6em; "><a href="http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalHaberDetay&ArticleID=1001431&Date=09.06.2010&CategoryID=113" style="color: rgb(85, 136, 170); text-decoration: none; ">yazının aslı: http://outlet-istanbul.blogspot.com/<br /><br />İSTANBUL - Kentsel dönüşüm, mutenalaşma, soylulaşma adı ne olursa olsun, pratikte yaşanan süreci tanımlayan temel mesele, neo-liberal devletin rantının, karlılığının kamu yararının önüne geçmesi. Dün Sulukule’de bugün Gülsuyu-Gülensu’da yaşadığımız, yarın kent merkezindeki tarihi okullarda yaşayacağımız süreç, devletin şirketleşmesi ve kamuyu müşteri sanma yanılgısı. Kamu müşteri olunca, parası olanlarla olmayanlar arasındaki ayrışma en sert noktasına ulaşıp, kentsel tecavüzler ardı ardına geliyor. Bu memleketten belki seri katiller çıkmıyor ama sonuçta biz seri tecavüzcülere alışkınız. Kaderine boyun eğmemenin yolu da belki onları afişe etmekten, ses çıkarmaktan, kentin en çok kentlisinin olduğunu unutmamaktan geçiyor.<br />Geçtiğimiz gün Yıldız Teknik Üniversitesi’nin çalışanlarına ve öğrencilerine sorulmadan taşınması kararına karşı verilen tepki bir sergi vasıtasıyla gerçekleşti. Bilindiği gibi, üniversitenin Beşiktaş Yıldız’daki kampüsü Davutpaşa’ya taşınıyor. Kentin bu endüstriyel bölgesine, ilk etapta taşınmasına karar verilen fakültelerden biri Sanat ve Tasarım Fakültesi oldu. Sanatla uğraşan insanların sanat merkezlerinin bu kadar uzağında bir yere gönderilmesi haliyle epey tepki çekti.<br /><br />Değerli alan turistlere<br />Bütün üniversiteyi ilgilendiren bu meselenin kıyısında, küçük bir kalabalık belki de son kez orada bir araya geldi. Savunulan, basit bir taşınmadan çok bu taşınmanın arkasında yatan sebepler, bu sebeplerin hiçbir kamu yararı gözetmemesine rağmen göz göre göre gerçekleştirilmesi, yoksulların, kâr getirmeyenlerin şehir dışlarına itilmesi, üretimin şehir merkezinden silinmek istenmesi, ve nihayetinde ‘değerli’ alanların turistlere bırakılarak şehrin bir yüzeye indirgenmek istenmesi...<br />Yıldız Üniversitesi’nde 18 Haziran’a dek sürecek Afişe sergisi bahanesiyle kentsel-toplumsal muhalefetin nasıl güçlenebileceğini Yıldız’ın eski öğrencisi Burak Delier ile, Yıldız ve Mimar Sinan’ın öğretim üyeleri Eviner ve Akay’a sorduk.<br /><br />Burak Delier: Bir nevi ‘şirket devlet’<br />Neo-liberal politikalara karşı İstanbul ölçeğindeki mücadelelere bakıldığında bir dizi başarısızlığın izini sürebiliyoruz. Dünyadaki gelişmeler göz önüne alıdığında İstanbul bir istisna değil. Bu süreçlerden ders çıkartıp muhalefeti nasıl örgütlememiz gerektiğini tekrar düşünmeliyiz. Kamusallığı, ortadan kalkmış ‘sosyal devlet’ hala oradaymış gibi, öteki tarafta hatasından dönmeye istekli bir ‘baba’ varmış gibi savunamayız. Kamusallığa, eşitliğe, özgür ifadeye ve diyaloğa temelden düşman salt ekonomik, militer ve kaba siyasi güce dayanmış riyakâr şirket-devletlerin egemenliğinde yaşıyoruz. Bu anlamda kamu üniversitelerinin ve kentsel ‘paryalar’ın hedef alınması şaşırtıcı değil. Çünkü ancak bu iki grubun eşitlikçi işbirliği ile kurulacak özerk yapılar duvarda bir çatlak açabilecek yeteneğe sahip. Süreç biz doğru olanı, saygı değer ‘devlet-şirket baba’ya söyledik diye durmadı ve durmuyor. Babayı babaya şikâyet etmekten vazgeçip, başta ‘büyüme’ ve ‘kârlılık’ fikirleri olmak üzere liberal kapitalist ideolojinin sacayaklarını tartışmaya açıp alternatifleri canlandırmamız gerekiyor.<br /><br />İnci Eviner: ‘Bu yaratıcı bir eleştiri’<br />Sanat ve Tasarım fakültesi 12 yıl once interdisipliner bir yapıda, sanatın bir bağımsızlık ve aynı oranda toplumsal bir sorumluluk olarak dünyaya eklediği eleştirel-sanatsal bilginin olanaklarını tartışmak üzere kurulmuştu. Bu yapının ideal formuna ulaşması için daha fazla zamana ve daha fazla özgürlüğe ihtiyacı olduğu kesin, yine de amaçları ve şimdiye kadar gerçekleştirdikleri ile önemli bir örnek olmayı başardığını düşünüyorum. Diğer akademilerin tersine sanat ve tasarım fakültesi, mekanlarını düşünen, yazan, eleştiren, yaratan birey olarak sanatçı adaylarının kendilerini gerçekleştirmeleri için dinamik bir platform olanağı sundu. Bu nedenle Afişe etkinliği, içinde bulunduğumuz durumun yani sanatın gereksiz bir fantazi olarak algılanıp dışlanan bir anlayışa karşı yaratıcı bir eleştiri etkinliğidir.<br /><br />Ali Akay: Aynı şey Avrupa’da da var<br />Yıldız Teknik Üniversitesi’nin Sanat ve Tasarım Bölümü’nün şehrin ‘perif-merkezlerine’ doğru taşınması konusu, üniversitelerin merkezi idaresinin hükümranlığını bize sergilemektedir. Hükümranlık, daha çok ‘modern-öncesi’ bir kavram. Bu mesele sadece bir ‘mutenalaşma’ sorunsalı değil, aynı zamanda iktidarın en arkaik şekillerinin en postmodern küreselleşmiş ekonomiyle içiçe geçebildiğini de göstermektedir. Üniversite öğrencileri, öğretim üyeleri ve görevlilileri - statüleri ne olursa olsun- rant makinasında boyunduruk altına alınmıştır. Üniversitenin ideolojik olarak ‘üstkodlaması’ bugün rant ekonomisine yaslanmakta ve üniversiteleri kısmi ve parçalı şekilde rant alanlarından uzaklaştırmayı hedeflemekte. Bu, sadece Türkiye’de değil, Avrupa’da da yaşanan bir süreçt. Paris’de, 1980’de Paris VIII’in banliyöye sürülmesi veya Londra Middlesex Üniversitesinin Felsefe Bölümünün kapatılması kararı benzer süreçlerde işlemektedir.</a></div></span>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-24058836507422686192010-06-25T09:02:00.000-07:002010-06-25T09:03:47.278-07:00'under construction'/'yapım aşamasında'<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial; font-size: 13px; "><p align="center" style="text-align: center; "><b><span style="font-family: Arial; color: gray; font-size: 11pt; ">Reysi Kamhi <br />‘under construction’ <br /><br />29 Haziran – 14 Temmuz 2010</span></b><span style="color: gray; font-size: 11pt; "></span></p><p align="center" style="text-align: center; "><span style="font-family: Arial; color: gray; font-size: 11pt; "><span> </span>‘under construction / yapım aşamasında’, Reysi Kamhi’nin sanal alemden yola çıkarak hazırladığı ve hazırlayacağı imajlardan hareketle oluşturduğu bir proje. <br />Sergi boyunca galeri yapım aşamasındaki bir mekan, her gün değişen ve yaşayan bir alan olacak.<span> </span>Sanatçı 29 Haziran’dan itibaren Salıdan Cumaya haftanın dört günü galeriyi atölyeye dönüştürecek ve burada gerçekleştirdiği çalışmalarıyla sergiyi oluşturacak. <br /><br /><strong><span style="color:#666666;">13 Temmuz’daki kapanış davetinde</span></strong> serginin tamamlanmış hali izleyicilerle buluşacak. Serginin oluşum süreci ise twitter’da<b><a href="http://www.twitter.com/pg_reysikamhi" target="_blank" style="color: rgb(0, 137, 170); "><span style="color: gray; ">www.twitter.com/pg_reysikamhi</span></a> </b>adresinden takip edilebilecek.</span></p><p style="text-align: center; "><img border="0" src="http://www.pgartgallery.com/images/118/2.jpg" width="164" height="164" style="width: 215px; min-height: 179px; " /></p><p style="text-align: center; "><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(136, 136, 136); font-family: Arial; "><span style="color: rgb(102, 102, 102); ">Pg Art Gallery<br />Cevdetpaşa Cd. <br />No: 15/3<br />Bebek / İstanbul<br />T: 0212 263 33 90<br /></span><span style="color: rgb(136, 136, 136); "><a href="http://www.pgartgallery.com/" target="_blank" style="color: rgb(0, 137, 170); "><span style="color: rgb(102, 102, 102); ">www.pgartgallery.com</span></a></span></span><br /></p></span>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-9295974785494263632010-04-29T09:33:00.000-07:002010-04-29T09:58:32.275-07:00william wegman<object width="400" height="203"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2711372&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2711372&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="203"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/2711372">William Wegman Talks Dog</a> from <a href="http://vimeo.com/eardog">Eardog Productions</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.</p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-46097489394518567092010-04-29T04:47:00.000-07:002010-04-29T04:58:08.026-07:00Bayraktar'ın İşleri Üzerine<div><span class="Apple-style-span" style=" "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><img src="webkit-fake-url://2F7D5267-F26A-42A9-AEAA-4FB9B1AD0E0E/rkgg5.jpg" alt="rkgg5.jpg" /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar, Hospital-Intensive Care Unit. Sanatçı, Hastane serisini fotoğraf makinesiz, sadece üç boyutlu modelleme programlarını kullanarak üretmiştir. Bayraktar, fotoğraf, sinema ve hastane imgeleri arasındaki geçişkenliği sorgular. Intensive care unit çalışması sinema kültürünün görselliğini (örneğin Japon korku filmleri) kullanır. Resimlerin görsel dili aynı zamanda Silent Hill oyunlarına yakındır. Bayraktar’ın diğer işlerinde de karşılaştığımız su unsuru, burada bir arınmaya işaret eder, hastanedeki temiz ortamla örtüşür. Böylesine karanlık bir mekanda figürün olmaması. ışığın çeşitli formlarda gölgeler oluşturması steril bir ortamdan çok ölümü çağrıştırır.<br /></span></div><div><p style="margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica"><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span></p><p style="margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica"><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); line-height: 18px; "></span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-style: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><img class="aligncenter size-full wp-image-8093" title="33_1" src="http://my.boltart.net/images/2010/04/33_1.jpg" alt="" width="247" height="350" style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-style: inherit; vertical-align: baseline; float: center; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; display: block; margin-top: 14px; margin-right: auto; margin-bottom: 14px; margin-left: auto; " /></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;color:initial;"><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; font-family:inherit;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar, Post</span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">, </span><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; font-family:inherit;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">2009. </span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">600 webcamden oluşan bu giysiyi süjesine giydiren Bayraktar, bu çalışma ile birçok soru soruyor. Öncelikle, izlemek veya dikizlemek için üretilen aletin işlevini yok ediyor. Webcam artık göstermekten çok kapatmaya, bedeni örtmeye yarayan bir şekle giriyor. İzleyicinin figürle bir iletişim kurmasını engelliyor, ‘o’nu içine kapatıyor. Sanatçı, dijitalleştirilen her şeyin seyirlik bir öğe haline geldiği, vitrinleştirildiği günümüzde teknolojik bir ürünü kapatmak, gizlemek için kullanıyor. Bu iş, insanın teknolojiyle olan bağlantısının gerçekleştirecek tek yolun bedensizleşme olduğunu gösteriyor da olabilir.</span></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-weight: inherit; font-style: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px; "></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-style: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><img class="aligncenter size-full wp-image-8095" title="32_5" src="http://my.boltart.net/images/2010/04/32_5.jpg" alt="" width="250" height="250" style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-style: inherit; vertical-align: baseline; float: center; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; display: block; margin-top: 14px; margin-right: auto; margin-bottom: 14px; margin-left: auto; " /></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;color:initial;"><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; font-family:inherit;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar, Icecubes_The Book, 2009.</span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> Bayraktar bu çalışmasında üç boyutlu hazır bir nesne olan 20. yüzyıl sanat tarihi kitabını dondurarak buza benzer beyaz bir küpe dönüştürüyor. Sanatçı, tüm sanat tarihinin popüler bir sanat kitabına indirgenmiş, donmuş, ölmüş, müzeleşmiş olmasına işaret ediyor. Aynı zamanda buz, anı dondurma ve ölümsüzlükle ilişkilendirebileceğimiz bir nesne. Geçiciliğin hükmettiği bir dünyada buz katmanının ardındaki kalıcılığa işaret ediliyor. Sanatçının malzeme sayesinde yarattığı bu donukluk, sanat işini yabancılaştırıyor; bu objenin geçmişe ait olduğunu dile getiriyor. Beyaz ve buzla kurulan bu ilişki sanatçının kendi işlerine yabancılaşmayı engelleme amacını taşıyor: dondurma ve o anda kalma arzusu. Sanatçı böylelikle hiç eskimemelerini sağlıyor, geçmişe dair olmaktan çok şu ana hizmet ediyor.</span></p><p style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-weight: inherit; font-style: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px; "></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-style: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><img class="aligncenter size-full wp-image-8076" title="rkgg1" src="http://my.boltart.net/images/2010/04/rkgg1.jpg" alt="" width="250" height="162" style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-style: inherit; vertical-align: baseline; float: center; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; display: block; margin-top: 14px; margin-right: auto; margin-bottom: 14px; margin-left: auto; " /></p><p face="inherit" color="initial" style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; font-family:inherit;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar, FROSTBITE_Mary Glacier, 2009</span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">. Kerem Ozan Bayraktar, daha çok portre alanında çalışıyor. Bu serideki resimleri fotoğraf aracılığıyla oluşturuyor. Modellerine önce beyaz tonlarda bir makyaj yapıyor, daha sonra üzerlerine yapay bir ışık yansıtıyor ve süjelerini bu koşullarda fotoğraflıyor. Bu üretim süreci, fotoğrafların resime dönüşmesi, bu imgelerin geleneksel portre anlayışıyla birebir örtüşmemesinin sebeplerinden biri. Diğer bir neden ise, Ozan’ın popüler kültürün görselliğinden beslenmesi. Beyaz tonlarda ve çok katmanlı bir şekilde oluşturduğu resimlerinde birey sanki bir hastanenin sert ışığı altında arınmaktadır. Figürler izleyiciye bakmaz, izleyici içe dönük oldukları hissine kapılır. Figürün izleyiciye bakmamasının nedeni, izleyiciye bakan figürün pornografik olarak algılanabilmesi ve göz teması kurmamanın sinemanın görsel diline özgü olmasıdır.</span></p><p face="inherit" color="initial" style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "> <span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span><object width="400" height="300"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=8890413&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=8890413&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="300"></embed></object></p><p><a href="http://vimeo.com/8890413"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Narcissus</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> from </span><a href="http://vimeo.com/keremozan"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> on </span><a href="http://vimeo.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Vimeo</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">.</span></p><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span><p></p><p face="inherit" color="initial" style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><span class="Apple-style-span" style=" "><strong color="initial" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; font-weight: bold; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar, Narcissus</span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">, </span><strong color="initial" style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; font-weight: bold; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">2008.</span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> Videolarında resimsel bir stil benimseyen Bayraktar, bu videosunda aşina oldugumuz bir konuyu kullanıyor: suda kendi yüzüne bakarken, sudaki görüntüsüne aşık olan Narkissos’un günlerce yemeden içmeden kesilerek sonunda öldüğü mitolojik hikaye. Peki bu videoda figür gerçekten kendi görüntüsüne mi bakıyor? Bayraktar için su arınmayı, silinmeyi hatta doğal bir yok oluşu temsil ediyor. Sanatçı, aslında var olmayan bir görüntüyü mü yakalamaya çalışmakta? Su etkisi nedeniyle pek net olmasa da Bayraktar’ın figürü ilk defa karşıya bakıyor. Bu baktığı, dokunmaya çalıştığı suret biz ekranın arkasındakiler olabilir mi?</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></p><p face="inherit" color="initial" style="text-align: left; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- font-style: inherit; vertical-align: baseline; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></p><p></p><p></p><p></p></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span><object width="400" height="300"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=8884063&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=8884063&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="300"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/8884063"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Man with bike</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> from </span><a href="http://vimeo.com/keremozan"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> on </span><a href="http://vimeo.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Vimeo</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">.</span></p><p><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); font-family: Helvetica; line-height: 19px; "><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-style: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline; font-weight: bold; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kerem Ozan Bayraktar, Man with Bike, 2007</span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">. Kerem Ozan Bayraktar,</span><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-weight: inherit; font-family: inherit; vertical-align: baseline; font-style: italic; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> Man with Bike</span></em><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> çalışması ile bir dışavurumcuya benzer bir şekilde yaşama karşı tepkilerini ifade eder. Sıkıntı, sinir ve hatta kaygı uyandıran bu işini –sanatçının bilgisayar yazılımlarıyla oluşturduğu üç boyutlu figürü ve içinde bulundugu çevreyi- modern yaşamın sınırları içinde sıkışıp kalmış bireyin yarı ölmüş haliyle ilişkilendirmek mümkün. Belirli kimliklere bürünen, durmadan değişen yaşam koşullarına uymaya çalışan birey, ilerleme güdüsüyle harekete geçer ve bitmeyen sonsuz bir döngünün içinde bulur kendini. Modernizmin zorlayıcı ve bir örnekleştirici mantığının aşılmasındaki ana engellerden biridir bu aynı zamanda. Artık ütopyalar peşinde koşamaz; Baudrillard’ın dedigi gibi kurmacanın kurmacası, taklidin taklidinin peşine düşer. İnsan bedeni artık her şeyden çok makinalara, teknolojiye yakındır, hatta onların kölesi olmuştur.</span></span><br /></p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-83546077217457902472010-04-29T04:00:00.000-07:002010-04-29T04:03:22.036-07:00Botero Pera'da<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: Arial; font-size: 11px; "><h1 class="sIFR-replaced" style="visibility: visible !important; color: rgb(204, 0, 0); font-size: 16px; "><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 18px; ">21. yüzyılın en çok merak uyandıran sanatçılarından biri olan Fernando Botero, 64 yapıttan oluşan geniş kapsamlı bir sergiyle, Türk sanatseverlerle ilk kez Pera Müzesi'nde buluşuyor. Günümüz estetik anlayışına yeni bir yorum getiren Botero'nun bu sergisi sirk, boğa güreşi, Latin Amerika halkı, Latin Amerika yaşamı, ölüdoğa ve sanat tarihinin geçmiş ustalarından uyarlamaları kapsayan altı bölümden oluşuyor. Kolombiya doğumlu sanatçının kendi kültürüne ait yoğun yansımalar taşıyan yapıtları yüzyılımızın güzellik kavramını sorgularken özgün üslubu ve özyaşamöyküsel göndermeleriyle de dikkat çekiyor.</span></h1><h1 class="sIFR-replaced" style="visibility: visible !important; color: rgb(204, 0, 0); font-size: 16px; "><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 18px;"><p style="margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica"><img src="webkit-fake-url://470FDC16-3484-4C2A-96FA-3662BADC62AE/botero-220x264.jpg" alt="botero-220x264.jpg" /></p><p style="margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica"><br /></p><p style="margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 18px; ">04 Mayıs - 18 Temmuz 2010</span><br /></p></span><span class="sIFR-alternate" id="sIFR_replacement_1_alternate" style="position: absolute; left: 0px; top: 0px; width: 0px; height: 0px; display: block; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; "><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); font-size: 11px; font-weight: normal; line-height: 18px; "><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold; ">Fernando Botero</span>04 Mayıs - 18 Temmuz 201<span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold; ">Fernando Botero<span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal; ">21. yüzyılın en çok merak uyandıran sanatçılarından biri olan Fernando Botero, 64 yapıttan oluşan geniş kapsamlı bir sergiyle, Türk sanatseverlerle ilk kez Pera Müzesi'nde buluşuyor. Günümüz estetik anlayışına yeni bir yorum getiren Botero'nun bu sergisi sirk, boğa güreşi, Latin Amerika halkı, Latin Amerika yaşamı, ölüdoğa ve sanat tarihinin geçmiş ustalarından uyarlamaları kapsayan altı bölümden oluşuyor. Kolombiya doğumlu sanatçının kendi kültürüne ait yoğun yansımalar taşıyan yapıtları yüzyılımızın güzellik kavramını sorgularken özgün üslubu ve özyaşamöyküsel göndermeleriyle de dikkat çekiyor.</span></span></span></span></h1></span>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-10655117039267501682010-04-24T11:28:00.000-07:002010-04-24T14:44:54.596-07:00<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyI0dEX2XokzSmoll_WZ_0kZsYRB9rJx03EDBW9p-vUcGU_itf7s_S4trFOxwIYafKo7AJuocB-mD-Ujg7SmTpKWG4LxPo0JAxNFBsO1hqAmwgpoZfgOHMJlXAHrqBAGUP73N9h7Tfcluu/s1600/GoodBoy500.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyI0dEX2XokzSmoll_WZ_0kZsYRB9rJx03EDBW9p-vUcGU_itf7s_S4trFOxwIYafKo7AJuocB-mD-Ujg7SmTpKWG4LxPo0JAxNFBsO1hqAmwgpoZfgOHMJlXAHrqBAGUP73N9h7Tfcluu/s400/GoodBoy500.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5463773027048909218" /></a><br /><div><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Michael Dickinson is a British artist and the founder of the Istanbul Stuckists. He has lived in Turkey for over 20 years.</span></span></span></b></div><div><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></span></span></b></div><div><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal; "><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">In June 2006 he displayed a collage </span></span></span><i><a href="http://www.stuckism.com/Dickinson/Turkey.html#BestInShow"><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Best in Show</span></span></span></a></i><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> showing the face of Turkish Prime Minister, Tayyip Erdogan, on a dog's body being given a rosette by President Bush. This was in an anti-war show organised by the Global Peace and Justice Coalition. Dickinson had work in the show and added this particular collage without the organisers' knowledge. The collage was seized by the police, and he was told he would be prosecuted.</span></span></span></b></span></b></div><div><span class="Apple-style-span" style=" color: rgb(255, 255, 0); font-family:Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:medium;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal; "><b><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); font-weight: normal; font-family:'Times New Roman';font-size:medium;"><p><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">In September 2006, he arrived at court in Istanbul and was informed he would not be prosecuted for lack of evidence, but that Erkan KayaIn of the Global Peace and Justice Coalition would be prosecuted. Outside the court he held up a similar collage, </span></span></span><i><a href="http://www.stuckism.com/Dickinson/Turkey.html#GoodBoy"><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Good Boy</span></span></span></a></i><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> , showing the </span></span></span></b></span><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">face of the Turkish Prime Minister Tayyip on a dog's body with a stars and stripes leash and nuclear missile tail. Dickinson was </span></span></span></b></span><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">arrested and detained for 10 days in "horrific" conditions. He was informed he would be prosecuted for displaying this collage.</span></span></span></b></span></p><p><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">In October 2007 he arrived at court, and the case was adjourned so that the opinion of professors could be ascertained as to the worth of the collage.</span></span></span></b></span></p><p align="left"><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">On 24 March 2008, he appeared in court. The professors of art from Marmara university invited by the judge to give their evaluation as to whether it was art or insult didn't show up, so the trial was adjourned.</span></span></span></b></span></p><p align="left"><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">On 25 September 2008, he appeared in court again under article 125/3 "insulting the prime minister" with a possible two year jail sentence if convicted. He was acquitted of the charge.</span></span></span></b></span></p><p align="left"><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">In June 2009, the acquittal was overturned, and he fled to England, giving away all his possessions. Unable to find work, and refused Jobseekers Allowance, he returned to Turkey.</span></span></span></b></span></p><p align="left"><b><span><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">He was summoned to court again and the case adjourned.</span></span></span></span></b></p><p align="left"><span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:georgia;"><span class="Apple-style-span" style="color:#333333;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">27 January 2010, the judge in Kadiköy law court, Istanbul, said Dickinson was guilty of insulting the Turkish Prime Minister with the collage. When Dickinson said he would not pay any fine, though that could result in up to two years in prison, the judge delayed a final decision until a hearing at 2pm on 9 March 2010.</span></span></span></b></span></p></span></b></span></b></span></div>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-79459093458463177322010-04-07T04:01:00.000-07:002010-04-07T04:06:20.288-07:00Muğlak Sınırlar<object width="400" height="225"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=8887686&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=8887686&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="225"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/8887686"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">I thought i've seen everything</span></span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> from </span></span></span><a href="http://vimeo.com/keremozan"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">Kerem Ozan Bayraktar</span></span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> on </span></span></span><a href="http://vimeo.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">Vimeo</span></span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">.</span></span></span></p><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); line-height: 18px; font-family:Helvetica;font-size:12px;"><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">B</span></span></span></em><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">en Marmara Güzel Sanatlar Fakültesi’nde üçüncü sınıf öğrencisi iken, lisans ve yüksek lisans dersleri bazen birlikte yapılırdı. Bu durum, besleyici olabildiği gibi, bazen iki tarafı da rahatsız edebiliyordu. Bir yanda, bazı kavramların peşinden gitmeye çalışan yeni yetme sanat öğrencileri, diğer yanda da az çok kafalarında bazı şeyleri oturtmuş, nispeten deneyimli genç sanatçılar…</span></span></span></em></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">Yüksek lisans öğrencileri ile çalışmanın bize kattıkları yadsınamaz. Ne okuyorlar? Neler yapıyorlar? Düşüncelerini nasıl imgelere dönüştürmüşler? Kerem Ozan Bayraktar’la arkadaşlığımız bütün bu soruları cevaplamaya çalışırken başladı. Her yeni üretim aşamasında, tıkandığımda, elime kalem kağıt alıp neyi ne için yaptığımı sorgulamamı tavsiye ederdi bana. Bu anlamda, benim ürettigim projelerdeki kimi kavramları farkına varmamda, belki bilinçsizce de olsa bir etkisi olmuştur.</span></span></span></em></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">İlerleyen günlerde görsel günlükte Kerem Ozan Bayraktar’ın işlerinden bahsetmek istediğimden, önce kendisiyle kısa bir röportaj yapmayı uygun buldum.-R.K.</span></span></span></em></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">RK:</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> Önce çalışmalarından bahseder misin? Neleri mesele ediniyorsun? Pratiğini neler besliyor?</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">KB:</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> İşlerimi üretirken sinemadan, mitolojiden, reklamlardan ya da sanattan göstergeler alıp, farklı araçlarla yeniden inşa ediyorum. Ana meselem içinde büyüdüğüm yabancı ortamı yeniden üretip, farklı görme biçimleriyle izleyiciye sunmak. Bunu yaparken genellikle yüceleştirme, arındırma ya da bağlamını kaydırma gibi yöntemlerden yararlanıyorum. Genellikle dijital imgeler, fotoğraf, resim, animasyon ve üç boyutlu hazır nesnelerin işlenmesine dayalı post-prodüksiyon araçlarını kullanıyorum .</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">Popüler kültürden beslendiğimi söyleyebilirim. Ticari pazarın, nesneleri, bedenleri ve mekanları nasıl yorumladığı ilgimi çekiyor. Aslında temelde sürekli yaptığım, içinde büyüdüğüm bu ortamı -ki bu ortam sentetik bir ortam olarak da tanımlanabilir- tekrar düşünmek, onu arındırmak, içine başka anlamlar sokarak muğlak hale getirmek. Örneğin iki haftadır bir kola kutusu ile mücadele ediyorum. Kola kutusu kullanıldığında oldukça klişe bir işe neden olabilecek, anlamı oldukça belirlenmiş bir nesne. Fakat benim öznel tarihimde, çocukluğumdan beri bir yeri var. Bu ürünün benim belleğimde nasıl yer almaya başladığını, benim için ne gibi anlamlar ifade ettiğini düşünüyorum. Amacım kutuyu bir şekilde suistimal etmek, onu başkalaştırmak. Ben genelde burada sorun yaşıyorum. Temsil gücü çok yüksek bir nesneyi bozarken yeni bir denge kurmak çok zor.</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><img class="aligncenter size-full wp-image-7823" title="Image 5" src="http://my.boltart.net/images/2010/03/Image-5.jpg" alt="" width="600" height="336" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; float: center; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; display: block; margin-top: 14px; margin-right: auto; margin-bottom: 14px; margin-left: auto; " /></p><p face="inherit" size="3" color="initial" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">RK:</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> Popüler kültüre ait olan nesnelerin gerçekliğini yadsıyan bir tavrın var. Kola kutusunu kendi anlamından koparıp senin kendine ait gerçekliğinle iç içe geçiriyorsun. Bir anlamda kola kutusunu yeniden keşfediyorsun. Peki tüketim kültüründen beslenen biri olarak ürettiklerinin kiçle olan ilişkisi nedir?</span></span></span></p><p face="inherit" size="3" color="initial" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">KB</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">: Benim bütün işlerimin biraz kiç olduğunu düşünüyorum. Belki de klişe daha doğru bir kelime. Örneğin hastane serisi, </span></span></span><em style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">Silent Hill</span></span></span></em><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">oyunlarından ya da Japon korku filmlerinden çıkmış gibi. Öte yandan, yoğun olarak kullandığım su, Hollywood’a özgü bir sel felaketinin göstergesi olurken aynı anda arınmanın, silinmenin veya doğal bir yok oluşun göstergesi de oluyor.</span></span></span></p><p face="inherit" size="3" color="initial" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">Dijital teknolojileri, tipografiyi, makyajı ve maketleri kullanmamın en önemli nedeni ticari imge üretim araçlarını ve yazılımlarını reddetmekten çok aynı araçları farklı çıkarlar için kullanmak istemem. Ticari imge üretim dilinden kastettiğim şey ise,temsil ettiği şey olduğunu iddia eden fakat aslında o olmayan, sentetik bir gerçekliğe dayanan, rönesans resmi ile başlamış ve bugün tüm gösterge sanayisini elinde tutan dil.</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">Amacım popüler kültür tarafından imge ve anlam arasında kurulmuş doğrudanlığı kırmak ve imgeyi anlamdan bağımsız olarak her yöne hareket eden bir alana çekmek. Çalışmalardaki bu anlam ikilemlerini keskin bir karşıtlık üzerinden değil, muğlak sınırlar üzerine kurulu bir ilişki üzerinden üretmeyi amaçlıyorum.</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><img class="aligncenter size-full wp-image-7825" title="Image 6" src="http://my.boltart.net/images/2010/03/Image-6.jpg" alt="" width="507" height="506" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; float: center; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; display: block; margin-top: 14px; margin-right: auto; margin-bottom: 14px; margin-left: auto; " /></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">RK:</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> Kullandığın mecranın yapıtla ilişkisi nedir? Resim, video ve fotoğrafı kullanıyorsun, bu araçların birbiriyle olan akrabalığını nasıl tanımlıyorsun?</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">KB:</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> Genelde fotoğraf, video ve resim gibi geleneksel mecralarla çalışıyorum ama gerek fotoğrafta gerek videoda resimsel bir dil benimsediğimi söyleyebilirim. Çalışmaya başlarken malzemeyi çoktan kafamda belirlemiş oluyorum. Fikir kafamda, malzemesiyle birlikte beliriyor. Aslında fotoğraf çektiğim söylenemez. Fotoğraf makinesini kullanmayı bile doğru dürüst bilmiyorum. Aynı şekilde kamera ve fırça kullanmayı da çok iyi bilmiyorum. Zaten ortaya çıkan işler genelde büyük ölçüde arada kalmış işler. Fotoğrafların çoğuna müdahale ediyorum, bu yüzden resime daha yakınlar. Videolarımda daha çok küçük animasyonlar ve yine resim diliyle inşa edilmiş hareketli imgeler var. Plastik bir meyveyi yağlı boya ile boyayıp fotoğrafını çekmem ya da video üretiminde gerçek oyuncularla üç boyutlu modelleri bir arada kullanmam bu ‘arada’lığın birkaç örneği. Bunun temel nedeni malzemenin tek bir gerçeklik dizgesinden okunmasını engellemek ve yeni anlam alanları açmak.</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">Malzeme ile doğrudan kurduğum ilişki yine aslında en başta söz ettiğim donukluk ilişkisi üzerine kurulu. Çünkü tüm bu mecralar bittikten sonra geçmişe ait izlere dönüşüyorlar. Şimdi deneyimlerken bile geçmişte bir alana sıkıştırılmış imgelere bakıyoruz. Örneğin şu anda interaktif sanat üzerine dersler alıyorum ve çoğu zaman iş üretirken tıkanıyorum. Sanırım ‘şimdi’ ile ilgili bir sorunum var. İzleyicinin işe katkısı, işin bir temsilden öte bir sistem olması ve hayatın içinde çalışır hale gelmesi kulağa hoş geliyor. Ama tüm dünyanın bu yönde ilerlemesi bende bir tepki tetikliyor. Sanırım işle izleyici arasındaki mesafenin varlığını koruması benim için önemli. Bu yüzden interaktif mecralar ile çalışırken dahi bir şekilde iletişimin tıkandığı, sorunlu gözüktüğü bir şeyler yapmaya çalışıyorum.</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; font-family: inherit; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; "><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">RK:</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> Sanal ve gerçeklik arasındaki ilişkiyi nasıl yorumluyorsun?</span></span></span></p><p style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; vertical-align: baseline; text-align: justify; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; line-height: 1.6em; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><strong style="margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; padding-top: 0px; padding-right: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border- vertical-align: baseline; font-family:inherit;font-size:100%;color:initial;"><span class="Apple-style-span" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">KB:</span></span></span></strong><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> Sanal ve gerçeklik arasında bir karşıtlık ilişkisi görmüyorum. Sanalı, gerçekliğin bir parçası olarak görüyorum. Örneğin internet, hayatın bir parçası sadece, onun bire bir bir temsili ya da onun yerine geçmeye çalışan bir şey değil. Tabii gerçeklik derken, aslında herkesin kafasında farklı bir anlamı olan, sürekli değişen bir şeyden söz ediyoruz. Bu kadar öznel olan bir şeyin tek bir şeymiş gibi görülmesi beni rahatsız ediyor. Benim işlerimde de belirli bir gerçeklik anlayışından öte aslında gerçeklik diye bir şeyin olmadığı anlayışı var. Ama bu herşeyin sanal olduğu anlamına gelmiyor kesinlikle. Sadece öyle bir şey yok ve inanmamıza gerek de yok. Örneğin bir oyuncak fotoğrafı ile bir bilgisayar imgesini yana yana sergilediğimde orijinallik fikri tamamen ortadan kalkıyor. Ya da sanal mı sorusu da ortadan kalkıyor çünkü bunu görerek anlamak imkansız. İmge bir malzemeden diğerine geçiyor sürekli. Sorun, Berger’in dediği gibi “görünürlük denen muamma” aslında.</span></span></span></p><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;"><br /></span></div></span>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-57747033878909156602010-03-30T13:45:00.000-07:002010-03-30T13:46:51.437-07:00Bugün Tarihi Öneme Sahip Bİr Gün Olabilirdi<object width="400" height="225"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10202089&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10202089&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="225"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/10202089">The Making of TODAY COULD BE A DAY OF HISTORICAL IMPORTANCE</a> from <a href="http://vimeo.com/user1076669">baris ozcetin</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.</p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-83162549559571069182010-03-09T13:07:00.000-08:002010-03-09T13:10:36.328-08:00Serkan Özkaya ile Röportaj<!--StartFragment--> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kopyalama, özgünlük ve çoğaltma gibi kavramlarla ilgilenen Serkan Özkaya'nın en begendigim işlerinden biri de gazeteleri elle çizerek yeniden ürettiği ve bu hazir nesneyi bir sanat yapıtına dönüştürdüğü işleridir. Bu projeyle, Avrupa ve Amerika'da sergilere katılan Özkaya, İsveç gazetesi Aftonbladet'ın sanat sayfasını, haftalık Alman gazetesi Frietag'ın ön ve arka sayfalarıni, The New York Times ve son olarak da Courrier Journal'in sayfasini hazirladi.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Özkaya, bu el yapımı gazetenin süreçlerini anlatan ve hakkında yayımlanmış bir dizi makaleyi de içinde barındıran bir kitap hazırladı: Today Could Be a Day of Historical Importance.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Atölyesine gittigimde, sagda solda duran kimi elle yazılmış gazete küpürlerinin yanında, kitabın içinde saklı oldugu konserveyi açtık ve kendisiyle projenin çıkış noktasını, bu süreci nasıl kitaba dönüştürdügünü konuştuk. </span></span><span lang="TR"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">RK: Gazeteyi elle yazma fikrinin çıkış noktasından bahseder misiniz? </span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">SÖ: Bundan sekiz yıl önce aklıma böyle bir proje gerçekleştirme fikri geldi. Ancak bu projenin oluşmasının da bir ön süreci var. Ahmet Karcılılar’ın “Fotoğraf Hikayeleri” diye bir kitabını okumuştum ve çok etkilenmiştim. O zamanlarda da yazıları, resimleri; basılı malzemeyi kopya ediyordum bir şekilde, ama tam olarak bu süreci çok iyi çözümleyememiştim henüz. Belki de sadece grafik olarak hoşuma gittiği için o imajları kopyalamaya başlamıştım. Bilgisayardan çıkmış, sözümona mükemmel bir şeyin elle yapılması, insanileştirilmesi ve sonucunda ortaya hataların çıkması fikri hoşuma gidiyordu. Sonuç olarak, kitabın bütün harflerinin, sözcüklerinin, bütün cümlelerinin üzerinden geçtim; kitabı elimle yazdım.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">RK: Buradaki amaç hoşunuza giden bu ‘dört dörtlük’ malzemeyi kopyalarken kendinize dair bir aura kazandırmak, kendinize ait bir nesneye dönüştürmek mi?</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">SÖ: Dogru, ama, bir yandan da ben bu kopyalamayı çok marifetli bir şekilde onu gerçeginden daha güzel olacakmış şekliyle yapmıyorum. Herkesin yapabilecegi gibi sadece üstünden geçiyorum; aslında çocukların da yapabilecekleri hatta yaptıkları şekliyle, bir karalama oyunu tavrıyla. Bu anlamda, kendime ait kılarken aslında herkese ait kılmış oluyorum diye düşünüyorum.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">RK: Kitabı elle yazdıktan sonra neden bir de ‘gazete’yi kullanma ihtiyacı duydunuz? Bu açıdan sizin için iki projenin farkı nedir, gazetenin daha kamusal bir sanat projesi olarak algılanması olabilir mi?</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">SÖ: Kendi yazdıgım kitaptan beş yüz taneyi seri üretimle çoğalttım. Matbaada bastırdım ve Borusan’daki sergimde bir masanın üzerine dizdim . Gelen izleyiciler de bu sınırlı sayıda elle yapılmış sanat nesnesine ücretsiz sahip olabiliyorlardı. Buradan hareketle, bu projeyi daha hızlı bir şekilde üretme yolları aradım; yapıtın dagılmasını, daha çok insana ulaşabilmesini istedim ve gazete projesi böylece filizlenmiş oldu. Ayrıca, bütün o sergi süreci olmadan, galeriden bagımsız bir şekilde bu hazır nesneyi hayata sokmak istedim. Çünkü, galerideyken aldıgın bu bedava nesne, dışarı çıktıgında aslında yabancı bir şeye dönüşüyor. Normalde parayla satılan ve bir degişim degeri olan şeyi izleyiciye ücretsiz verirken bir de üstüne sanatçı olarak bir şey katmış oluyorsun. Benim perspektifim hep, onu alan kişi tarafından; bu nesneyi alan kişi kendisini nasıl hisseder? Gazetede de, bütün bu anlattıklarımın daha rahat yapılabilecegine inandım. Çünkü, her şeyden önce gazete günlük bir nesne; bugün var, yarın yok. İkincisi, onu aldıgın zaman üzerindeki haberleri okuyup anında tüketebiliyorsun; böylece kullanmış oluyorsun onu, kullanım değerini gerçekleştirmiş oluyorsun. Bu tek güne ait gazete sayfasını tekrar üreterek ona bir sanat degeri yüklemiş oluyorum ve bu bir çok insanla sıradan bir günde buluşmuş oluyor.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">RK: Sizce bu projede insanları hayrete düşüren ne?</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">SÖ: Bence her şeyden önce insanların ilk tepkisi ‘A, ne kadar güzel yapmış’tan öte ‘nasıl sıkılmadan bütün bunları yapmış!’ oluyor. Öte yandan, gazetenin el ile yazıldığını fark etmeyen bir sürü insan da oldu. Hatta Trabzon’daki matbaa, Radikal’den yanlış filmler geldi düşüncesiyle basmayı reddetti. Sonunda birisi bu iş için ‘Bugünkü Radikal karikatür olarak basılıyor’ gibi bir açıklamada bulunmak zorunda kaldı, ancak o zaman basmayı kabul ettiler.</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">RK: Sanatın kendisini bir kopya yani mimesis olarak algılarsak sizce bu gazete projesinin gerçekle ilişkisi nedir?</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">SÖ: Gazete gerçeklik iddiası olan bir şey zaten, özellikle baş sayfası ile. Böyle olunca da aslında hayatın kendisi demek dogru olur. Sanatın da yaptıgı her zaman hayatı taklit etmek degil midir? Sanatın asli görevi bu mimesis dedigimiz şeydir zaten. Bir heykel yapıyorsun, mümkün olduğunca onu gerçek kılıyorsun ama o asla senle konuşmuyor, öte yandan Mikelanj’ın yaptığı altı yüz senedir yaşıyor. Gazete örneginde de, bu hayata dair olan şeyi kalıcı kılmış oluyorum, taklit ediyorum. Sanat tarihinde de bu taklit, kopya meselesini kullanmış pek çok sanatçı var. Belge, gazete gibi bizden bağımsız olan nesnelerin taklitlerini yapma geleneği var. Çünkü biz, dolaylı olarak kimi ara medyalar üzerinden bir takım şeyleri algılıyoruz.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">RK: Projenin kitap boyutundan da biraz bahsedebilir misiniz?</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">SÖ: Courrier Journal ile yaptıgımız sonuncu proje aslında bana kitabı oluşturmak için bir itki verdi, çünkü onun hakkında çok fazla yazı çıktı ve ben en başından beri bu kitapta çeşitli alıntıların ve projeyle ilgili çıkan eleştirilerin yer almasını istiyordum. Bu anlamda, Courrier Journal projesinin süreçleri daha düzenli bir şekilde belgelenebilmiştir. Kitabın bölümlerinin de sondan başa gidiyor olmasının sebebi aslında bu.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">RK: Sizce bu kitabı bir ‘sanatçı kitabı’ olarak degerlendirmek doğru mudur?</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">SÖ: Ben bu kitabı bir sanatçı kitabı olarak degerlendirmiyorum. Bu kitap benim için daha çok, bu projenin belgelenmesi ve süreçlerinin gösterilmesi için hazırlanmıştır.</span></span></p> <p><span lang="TR" style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Ancak, Vahit Tuna’nın tasarladığı kitabın içinde, elle yapılmış kimi detaylara ve çizimlere rastlıyoruz. Kitap, beş bölümden oluşuyor ve sondan başa dogru gidiyor. Her bölümü ayırmak için renkli kurdeleler kullanılıyor ancak bunlar daha çok grafiksel bir anlatımı tarif ediyor.</span></span></p><p><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></p><p><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Yazı Boltart'da yayınlanmıştır: http://www.boltart.net/kopyalama-uzerine/</span></p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6813842270777768456.post-84386761779566193442010-02-26T00:48:00.000-08:002010-02-26T00:57:56.331-08:00‘VUR'<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></div><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal" align="center" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:'Times New Roman';"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Performans sanatında, sanatçı hem özne hem de nesne olarak var olmakta, beden iki boyutlu resim yüzeyiyle sınırlı kalmamaktadır; sanatçı kendi bedenini bir malzeme olarak</span><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">üç boyutlu temsil eder. Birçok sanatçının, bedeni sanatsal bir dil olarak kullanan farklı yaklaşımları vardır. Performanslar, izleyiciye bir gösteri izledigi izlenimini yaşatmaktan öte, kendi bedenlerinin sınırlarını zorladıkları bir deney mecrasını deneyimletmek ister.</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br /></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Bedenlerini bir deneyim alanı olarak kullanan bu sanatçıları anlamanın en iyi yolu kendi ağızlarından deneyim süreçlerini anlatmalarıdır diye düşünüyorum. Ahu Antmen</span><i style="mso-bidi-font-style:normal"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">, 20.yy Batı Sanatında Akımlar</span></i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> isimli kitabında sanatçıların açıklamalarına da yer vermiş, böylece sanatçının düşünsel sürecini, çözmeye çalıştığı problemleri, bunlara nasıl yaklaştıgını görmemizi saglamıştır.</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">1946 doğumlu Amerikalı performans ve enstalasyon sanatçısı Chris Burden kendi bedensel dayanıklılığının sınırlarını ölçtügü birçok performans gerçekleştirmiştir. Kendini elektriğe maruz bırakmış, kendini dövdürtmüş ve vurdurmuştur. Antmen’in kitabından aldıgım sanatçının açıklamalarında Burden’ın kendini nasıl konum</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">lad</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ığını, tanımladığını görebiliriz. </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">“Sanatım aracılığıyla gerçeğin ne oldu</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">unu araştırıyorum. Sapkın durumlar kurgulayarak, daha yüksek bir gerçeklik duygusu içinde, farklı bir boyutta var olan bir sanat yapıyorum. Ben işte o anlar için yaşıyorum(...) İntihar etmeye çalıştı</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ımı sanmıyorum. Yaptığım sanat sorgulamakla ilgili bir sanat ki sanat genel olarak sorgular.(...) Sanatın bir amacı yok. Toplum içinde, istedigin her şeyi yapabilecegin bir özgürlük alanı oluşturuyor o kadar. Performanslarım belli yanıtlar getirmiyor, yalnızca belli sorular soruyor, dolayısıyla ucu açık işler. Ama soru işaretleri uyandırıyor orası kesin.(...)</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Burden’ın bu sözleri aslında postmodern sürece</span><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ve yapıtlarına ışık tutar niteliktedir. Birçok kez bir yapıtla karşı karşıya kaldığımda -hele ki bu yapıt alışılagelmiş şekilde duvara asılmış bir resim değilse- izleyici olarak bakmaktan öteye geçip asıl düşünceyi ‘görme’ye ve anlamaya çalışıyorum. Bana göre performans sanatı, anlamı okutmak için akla hizmet eden bir araç. Bu anlamda, beden ‘kendini gerçekleştiren bir metin’ olarak algılanabilir: Burden’ın da dedi</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">i gibi soru sormak için kullanılan bir yöntem.</span><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Tüm bu sorgulama süreci de, bir sanatçının, normal koşullarda karşılaştı</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ımız ve kabullenemeyeceğimiz durumları gerçekleştirebilmesine olanak sağlar. ‘Sapkın durumlar’ bile sanat adı altında tartışılan konular olup, mübah kılınır.</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style:normal"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kilitli Dolapta Beş Gün, California Üniversitesi, 26-30 Nisan,1971</span></span></i><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">: Beş numaralı kilitli dolapta beş gün kaldım, bu süre zarfında dolaptan hiç çıkmadım. Dolabın eni ve yüksekligi 60cm, derinligi 90cm’di. Dolaba girmeden birkaç gün önce yemek yemeyi kesmiştim. Hemen üzerimdeki dolapta 20 litrelik dolu bir su şişesi, hemen altımdaki dolapta da aynı büyüklükte boş bir şişe bulunuyordu. Aslında epey tuhaftı..</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">. </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Bütün ögrenciler beni savunuyor, Conlon ise beni alt etmeye çalışıyordu, onlar dışarda sanat mı degil mi tartışması yaparken ben içeride kilitliydim. Aslında hoş bir durumdu. Yani bütün sürecin olabildi</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ince hoş anları arasındaydı. Geceleri saat on buçukta kapılar kapanıyor, artık içeri kimse giremiyordu. En korkutucu anlar o zaman başlıyordu. Her an kapıyı tekmeleyerek açabilecegim gibi bir fantezi kuruyordum kafamda. Bazı geceler karım dolabın hemen önünde yatardı, cinnet geçirirsem yardım edebilsin diye.(...) Önemli olan, bu durumun tamamen kendi kurgum oldu</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">unu unutmamaktı.(...) Bana dayatılan bir şey degil kendi kendime üstlendi</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">im bir görev gibiydi adeta.</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kilitli Dolapta Beş Gün performansı’nda Burden galeri mekanlarına sıkışmayarak alternatif alanlara yönelmiş ve kamusallık niteli</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">i taşıyan bir mekanda bu performansı gerçekleştirmiştir. Dışarıda, performansa maruz kalan ‘izleyici’ler “bu sanat mı de</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">il mi?” soruları ile bile sanki performansın bir parçası haline gelmişlerdir. Bu anlamda, bence, Burden performansları ile izleyici- sanatçı ilişkisini farklı boyuta taşımış, ‘ilişkisel estetik’ anlamında önemli adımlar atmıştır.</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style:normal"><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Cennete Geçit</span></span></i><span lang="TR" style="Times New Roman";mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">, 15 Kasım, 1973: Akşamüzeri saat altıda atölyemin kapısı önünde durup, birkaç izleyicinin önünde çıplak gö</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">süme ucu açık iki elektrik kablosu tuttum. Kablolar birbirine değip cızırdadı, sonra patlayarak göğsümü yaktı, ama tümüyle elektrik akımına kapılmaktan kurtuldum. Bu performanstaki tehlike boyutu uzun zamandır beni meşgul ediyor.”</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">İzleyici ile varlığını kurgulayan, izleyici katılımı ile işlevsel hale gelen bu performansın benim için en önemli noktası sanatçının atölyesi önünde gerçekleşiyor olması: sanatçının kendi mahrem alanını, üretim alanını aynı zamanda</span><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">sergileme alanına dönüştürmesi, ziyaretçiyle paylaşmasıdır.</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Burden, bu performansları sansasyonel olmak için, ilgi çekmek amacıyla yapmamış, aksine çok özel ortamlarda, başkalarının da yardımlarıyla kurgulamış ve gerçekleştirmiştir. Tehlike ve acı birer ‘katalizör’ işlevi görür ama esas mesele sanatçının bu durumlarla nasıl başa çıktığıdır.”Örnegin, saat yedi buçukta bir odaya gireceksin ve karşındaki adam seni vuracak: Bunu bilmenin insana yaşattı</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ı zihinsel deneyimden söz ediyorum.”</span></span></p> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56BCOpD9ZE1gUd716__mXPGyRGhdRtLjpo-3RxMoINaLkyQQne6RT2jH2MIto273TIJjgQcJhGneQxaYN1l8nITgI_zjENayEaP4r5m9CzUYNMr5Sii02_XoYavvHjtNMeIxhG6y0cFpk/s1600-h/bild.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh56BCOpD9ZE1gUd716__mXPGyRGhdRtLjpo-3RxMoINaLkyQQne6RT2jH2MIto273TIJjgQcJhGneQxaYN1l8nITgI_zjENayEaP4r5m9CzUYNMr5Sii02_XoYavvHjtNMeIxhG6y0cFpk/s400/bild.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5442473351936330146" style="display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 350px; " /></a><p class="MsoNormal"><span lang="TR" style="Times New Roman"; mso-ansi-language:TRfont-family:";"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Yetmişli yılların izleyicide belli bir bilinç uyandırmayı hedefleyen sanatına baktığımızda, Burden’ın işleri hem fiziksel hem de zihinsel meseleler üzerine kuruludur. Kendisi hem figür hem mekandır. Galeri mekanına ihtiyaç duymadan, sosyal alanlarda, izleyiciyle ilişki kurmayı hedefler. Özel olanı kamusal bir söyleme dönüştürür. Tehlike ve deneyimledi</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">i korku</span><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ile kendi sınırlarını zorlarken aynı zamanda izleyicinin de sınırlarının nerede sona erdi</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ine yönelik arayışla gündeme gelir. Sistemin içindeyken dahi, sanatçıların, galerileri ve müzeleri yaşatması ve dönüştürmesi gerekti</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ini düşünen biri olarak Burden’ın işlerini, kendini sundu</span><span style=""><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ğ</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">u sistemi sorgulamış olmasından ötürü önemli buluyorum.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Times New Roman';"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Yazı Boltart'da yayınlanmıştır: </span><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">http://www.boltart.net/vur/</span></span></span></p>Reysi Kamhihttp://www.blogger.com/profile/03706646441271294519noreply@blogger.com0