Cindy Sherman, imgelerinde; bedenin ihlalini, bakışın özneyi hızla yiyip yutmasını, öznenin uzama dönüşmesini ve katıksız bir benzerlik halini canlandırır. Yüce olanın tanımlandıgı kavramlarla tersine dönen güzellik idealini hatırlatır. Bu Hal Foster’ın tanımıyla “ Öznenin sarsıcı mülkiyetinin ölümcül bir hazza teslim edilişidir.”
Moda ve sanat tarihi serileri ile Rönesans, barok, rokoko ve yeni-klasik akımlarında Raphael, Caravaggio ve İngres’e gönderme yaptıgı taklitlerle sanat tarihiyle alay eder. Bazı moda fotograflarında, hayal edilen ile asıl beden uçuruma dönüşür. İdealleştirmeleri yıkma derecesine giden bu fotograflarda oyun tersine döner. Burunlarında büyük çıbanlar olan, gögüsleri hafifçe sıyrılmış kadın giysileri, içindeki bu bedenler uygun temsilin, uygun özneligin dogru hatlarını yıkar. Grotesk imgelerle karşılaştıgımız Sherman’ın fotograflarında; domuz burnuna sahip genç bir kadın, yaşlı pis bir adam kafası olan oyuncak bir bebek gibi doganın ucubelerini görürüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder